Facebook link
Jesteś tutaj:
Powrót

Kościół świętej Katarzyny Aleksandryjskiej Nowa Biała

Kościół świętej Katarzyny Aleksandryjskiej Nowa Biała

Widok z góry na okazały kościół z wysoka wieżą.

ul. Obłazowa 11, 34-433 Nowa Biała Region turystyczny: Pieniny i Spisz

Kościół znajdujący się w centrum wsi na polskim Spiszu, to przykład wiejskiej, tak zwanej józefińskiej świątyni z wieżową fasadą. Zbudowano go w XVIII wieku w stylu baroku spiskiego o wysokich walorach artystycznych.

Parafię w Nowej Białej erygowano w 1500 roku, choć w dokumentach wzmiankowana była już w 1278 roku. W XV wieku stała tu drewniana świątynia, od 1589 roku należąca do luteran, którą po pożarze w 1625 roku odbudowano w 1632 roku, a około 1670 roku powróciła do katolików. W latach 1731–1748 na miejscu zniszczonej budowli stanął obecny murowany kościół. Z pożaru w 1752 roku ocalały tylko mury świątyni, którą w latach 80. XVIII wieku odbudowano. W 1922 roku przebudowano wieżę. Kościół kilkakrotnie remontowano, w tym w latach 2019–2020.

To murowany i otynkowany, orientowany kościół jednonawowy, z szerszą, prostokątną, trójprzęsłową nawą z kruchtą oraz węższym jednoprzęsłowym, półkoliście zamkniętym prezbiterium z niewielką, prostokątną zakrystią. Jego fasadę podkreśla wysoka, smukła, kwadratowa wieża z zaokrąglonymi narożami, zdobiona falistymi gzymsami i przykryta barokowym, cebulastym hełmem z latarnią. Na jej ścianie frontowej umieszczono zegar, na pozostałych niewielkie okna, powyżej prostokątne otwory dzwonne zamknięte półkoliście. Na blaszanym, dwuspadowym dachu widać wieżyczkę na sygnaturkę z baniastym hełmem. Wejście przez drewniany portyk kryje blaszany daszek dwuspadowy. Okna w elewacjach są prostokątne, zamknięte półkoliście.

Wnętrze kryje sklepienie żagielkowe zdobione barokowym stiukiem, ściany dzielą pilastry, tęcza ma formę arkady. Portal w wejściu do zakrystii pochodzi z 1781 roku. Parapet chóru muzycznego, o wklęsło-wypukłej balustradzie, wspierają filary i półfilary tworzące trzy arkady. Wyposażenie wnętrza jest głównie barokowe i rokokowe z XVIII wieku. W rokokowym ołtarzu głównym w otoczeniu posągów widać olejny obraz męczeństwa świętej Katarzyny, zakryty obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem, oba z XVIII wieku. Konfesjonał z 1744 roku zdobią ludowe ornamenty, a klasycystyczną ambonę z 1831 roku wizerunek siewcy w stroju spiskim. W skarbcu kościelnym znajduje się monstrancja z 1766 roku, fundacji Jana Wincentego Pawlaka, dzieło złotnika Jana Szilassyego z Lewoczy.

Kościół otacza kamienny murek i pozostałości cmentarza przykościelnego.


Powiązane treści