W 1756 roku miejscowi cieśle Jan i Danyił, z funduszy Wiktora z Makowiska, zbudowali cerkiew nad potokiem spływającym ze stoku Magury Małastowskiej. Po jej corocznych wiosennych podtopieniach przez wylewający strumień, budynek przeniesiono na zbocze poza zasięg wody. Położenie cerkwi na stromym stoku spowodowało, że przed zawaleniem mógł ją uratować tylko gruntowny remont i przebudowa, wykonane w 1880 roku, w ramach którego poszerzono przedsionek do szerokości nawy, zmieniono konstrukcję wieży i dachu, w miejsce namiotowych kopuł założono proste stropy, wstawiono nowy ikonostas. W 1918 roku cerkiew ponownie odnawiano.

To drewniana świątynia konstrukcji zrębowej, trójdzielna z nawą i przedsionkiem równej szerokości i wysokości oraz niższym prezbiterium z zakrystią i babińcem. Kalenicowe dachy kryte blachą wieńczą wieżyczki z blaszanymi, baniastymi hełmami. Nad przedsionkiem i babińcem wznosi się prostokątna wieża konstrukcji słupowo-ramowej o pochyłych ścianach, z pozorną izbicą zwieńczoną baniastymi hełmem. Wieżyczki wznoszą się też nad prezbiterium i nawą. Okna są prostokątne.

Niewielkie wnętrze zdobi polichromia z 1929 roku z przedstawieniem Trójcy Świętej i świętego Michała Archanioła. Ikonostas z XVIII wieku przywieziono z cerkwi w Kunkowej lub Leszczynach w 1880 roku i przemalowano część ikon. Ołtarz główny pochodzi z XIX wieku, w późnobarokowym ołtarzu bocznym znajduje się ikona świętego Mikołaja.

Cerkiew znajduje się na Szlak Architektury Drewnianej – światowe dziedzictwo w Małopolsce