Z Łopuszną i jej drewnianym kościółkiem od początku swojej drogi kapłańskiej, aż do swojej śmierci nierozerwalnie był związany ksiądz Józef Tischner. To w tym kościele odprawił swoją mszę prymicyjną, tutaj odbyła się również jego msza pogrzebowa. O samej świątyni pisał: „My musimy zadbać o to, żeby miejsce ciszy przetrwało. Każde pokolenie od XV wieku dbało o to, żeby to miejsce zostało nietknięte, nienaruszone. Żeby ani wiater wieży niezwaliył, ani woda nie zaloła. Jo myśle, że myśmy powinni być dumni z tego, że momy takie miejsce, żeśmy je po ojcach odziedziczyli. I że zrobimy co w naszej mocy, żeby tej ciszy, tego kościółka nie zniszczyć”.

Kościół jest budowlą późnogotycką, orientowaną, trójdzielną i jednonawową. W całości jest drewniany, pokryty gontami. Składa się z prezbiterium, szerszej nawy przykrytych wspólnym dachem oraz dostawionej w XVII wieku wieży. Pośrodku drewnianego dachu znajduje się wieżyczka z sygnaturką.

Kościół odznacza się zabytkowym gotycko-barokowym wnętrzem. Zachowały się fragmenty XVI-wiecznej polichromii. Gotyckiego charakteru nadaje wnętrzu wspaniały tryptyk z ołtarza głównego, pochodzący z 1460 roku. Jest on uważany za jedno z najbardziej wartościowych dzieł rzeźbiarskich Małopolski XV wieku. Pozostałości baroku w kościele to przede wszystkim dwa ołtarze boczne, zrekonstruowana belka tęczowa, a także obraz Adoracji Trójcy Świętej.

Dominującym elementem bryły świątyni jest izbicowa wieża, zwieńczona wysokim dachem namiotowym, z trzema dzwonami, najstarszy z 1540 roku, drugi z 1732 i trzeci z 2006 roku poświęcony Janowi Pawłowi II. Przy północnej ścianie wybudowano soboty. Kościół otoczony jest drewnianym ogrodzeniem z bramką nawiązującą do stylu zakopiańskiego.

Kościół znajduje się na Małopolskim Szlaku Architektury Drewnianej.