Wzgórze Wawelskie było idealnym punktem strategicznym. Naturalne wzniesienie nad rzeką, wśród bagien sprawiło, że pierwsi ludzie pojawili się na wzgórzu kilkadziesiąt tysięcy lat temu. Pierwsze zabudowania stanęły tu prawdopodobnie jeszcze przed powstaniem państwa polskiego. Jedni wiązali etymologie nazwy Wawel z wąwozem, jarem wapiennym, ale słowo wawel mogło też znaczyć wyniosłość wśród bagien i mokradeł. Hipotez było sporo. Wzgórze zbudowane z wapieni, z jaskiniami, było idealnym miejscem, by wznieść tu budowle, które prawdopodobnie były siedzibą władzy plemienia Wiślan.  W X wieku na wzgórzu stało kamienne palatium - pałac książęcy. Wzniesione zostały też kościoły. Katedrę wybudowano po powstaniu w roku 1000 biskupstwa krakowskiego. Kiedy w XI wieku Wzgórze Wawelskie stało się siedzibą książęcą, rozbudowywano wawelskie budowle zarówno świeckie jak i sakralne, w kolejnych stylach: romańskim, gotyckim, renesansowym. Ale to włoski architekt Bartolomeo Berecci  zamienił dawny pałac w imponujący zamek wraz z dziedzińcem. Wawel miał swoje ogrody królewskie i winnicę, która dziś znów jest odtworzona. Po przeniesieniu siedziby królewskiej do Warszawy i najazdach szwedzkich zakończył się złoty rozwój Wzgórza Wawelskiego.Na przełomie XIX i XX wieku zaczęto wielką odnowę Wawelu. Dziś jest wizytówką Krakowa i jednym z najbardziej rozpoznawalnych miejsc na świecie.