Facebook link
Jesteś tutaj:
Powrót

Zespół klasztorny Sióstr Norbertanek Imbramowice

Zespół klasztorny Sióstr Norbertanek Imbramowice

Kilka budynków o białych ścianach i szarym dachu. Przy nich nieco wyższy kościół z wieżą

Imbramowice 105, 32-353 Imbramowice Region turystyczny: Jura Krakowsko-Częstochowska

Klasztor Sióstr Kanoniczek Regularnych Zakonu Premonstratensów, powszechnie zwanych w Polsce Norbertankami – od imienia swego założyciela świętego Norberta powstał w miejscowości Imbramowice (około 30 kilometrów na północny zachód od Krakowa) w 1223 roku. To jeden z najstarszych polskich klasztorów żeńskich, a zarazem będący jednym z zaledwie dwóch funkcjonujących do dziś domów norbertańskich w Polsce (obok Klasztoru Sióstr Norbertanek na krakowskim Salwatorze).

Ufundowany przez biskupa krakowskiego Iwo Odrowąża. Pierwotny klasztor i kościół powstały w latach 1222-1229. Biskup krakowski umieścił tu zatwierdzony bullą papieża Grzegorza IX Konwent Norbertanek. Na mocy tego dokumentu do klasztoru przynależały liczne dobra ziemskie obecnej Małopolski. W 1260 roku najazd Tatarów zniszczył i złupił zabudowania klasztorne do tego stopnia, że trwająca 2 stulecia odbudowa nie przywróciła początkowej jego świetności. Założenie klasztoru składa się z czterech elementów funkcjonalno-przestrzennych. Trzon układu stanowi zespół kościelno-klasztorny z wirydarzem i dziedzińcem gospodarczym. Do klasztoru od zachodu i południa przylegają dwa ogrody klauzurowe, zaś od północy klasztor otacza ogród nieklauzurowy, w którym znajdują się budynki: kapelanii, spichlerza i domu rekolekcyjnego. Punkt centralny zespołu to kościół pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła, konsekrowany w 1717 roku. Cały obecny wystrój kościoła, jak i jego dekoracje malarskie i rzeźbiarskie, pochodzą z połowy XVIII wieku. W zespole klasztornym od ponad 40 lat prowadzone są prace rewaloryzacyjne. W tym czasie wymieniano między innymi dach kościoła, osuszono i odgrzybiono mury, wymieniono instalacje CO, wykonano także kapitalny remont konserwatorski wnętrza późnobarokowej świątyni klasztornej wraz ze znajdującymi się tam polichromiami, obrazami i rzeźbami. Podniesiono z ruin budynek dawnej szkoły klasztornej z II połowy XVIII wieku, a w 2013 roku zakończono remont zabytkowego spichlerza. Remont obejmował także elewację klasztoru i kościoła. Najbardziej spektakularnym elementem zakończonych prac był remont konserwatorski wieży kościelnej wraz z wymianą spalonego w pożarze hełmu. Nowy hełm odtworzono w formie architektonicznej najbardziej zbliżonej do pierwowzoru. Cały zespół w 1995 roku został wpisany do rejestru zabytków. Warto dodać, że zespół klasztorny znajduje się na Szlaku Orlich Gniazd i Warowni Jurajskich. To rzadki i wyjątkowo cenny skarbiec wielowiekowego duchowego i kulturowego dziedzictwa tego zakonu na ziemiach polskich.


Powiązane treści