Początki świetności Suchej Beskidzkiej sięgają czasów króla Augusta III, kiedy to właściciele wsi Wielopolscy uzyskali od króla przywilej na jarmarki końskie. Miejscowość stała się wówczas osadą targową i prawdopodobnie już w 1719 roku na rozstaju dróg wybudowana została karczma. Zachowany do dziś budynek pochodzi z drugiej połowie XVIII wieku. Gospoda była miejscem spotkań i wymiany interesów.  Zjawiali się w niej podróżni, kupcy i mieszkańcy okolic. Jak podaje legenda, karczmę odwiedzał też mistrz Twardowski, podstępny Mefistofeles oraz beskidzcy zbójnicy z babiogórskim harnasiem Józefem Baczyńskim. W latach 40. XX wieku elewację frontową i boki budynku otynkowano, tył pobielono, dach pokryto papą. Pod koniec lat 60. XX wieku karczmie przywrócono dawny wygląd. Dziś odwiedzają ją mieszkańcy i turyści, aby skosztować regionalnej kuchni, spędzić miło czas i poczuć wszechobecną atmosferę magii.
Drewniany, parterowy budynek o konstrukcji zrębowej osadzony jest na kamiennej podmurówce na planie prostokąta. Bryła kryta jest czterospadowym, gontowym dachem z kalenicą i frontowym arkadowym podcieniem z drewnianą, ażurową balustradą. W osi budynku znajduje się sień, dawniej przejazdowa, a po bokach pomieszczenia karczmy.
Drewniane wnętrze skrywa regionalny wystrój z ręcznie wykonanymi ozdobami z bibuły przymocowanymi do stropów belkowych. Dekoracje nawiązują do ludowych tradycji górali żywieckich i babiogórskich. W restauracji i kawiarni serwowane są głównie dania kuchni staropolskiej i regionalnej. Warto spróbować tradycyjnego żurku stryszawskiego, intrygującego specjału Twardowskiego posiadającego podobno właściwości lecznicze czy mikstury szatańskiej. Z pewnością nikt nie wyjdzie z karczmy głodny! Czasami gra góralska kapela. W sieni znajduje się sklep ze sztuką regionalną.
Przed karczmą od 2005 roku stoi fontanna z herbem miasta oraz głowami Twardowskiego i Mefistofelesa.
Obiekt znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej.