Władysław Hasior urodził się 14 maja 1928 roku w Nowym Sączu. W 1947 r. rozpoczął naukę w Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem pod kierunkiem Antoniego Kenara. Po ukończeniu szkoły podjął studia w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Mariana Wnuka. Artysta zajmował się wówczas nie tylko zgłębianiem tajników rzeźby, ale również sportem (uprawiał biegi). W 1958 r. w ramach pracy dyplomowej wykonał ceramiczne Stacje Drogi Krzyżowej do nowosądeckiego kościoła św. Kazimierza. Już w 1957 r. rozpoczął pracę pedagogiczną w zakopiańskiej szkole plastycznej. Prawdopodobnie wówczas powstały pionierskie asamblaże Wdowa, Czarownik, Męka Pańska. Dwa lata później Hasior wraz z uczniami zrealizował swój pierwszy pomnik Ratownikom Górskim. Wkrótce po tym otrzymał stypendium francuskiego Ministerstwa Kultury i wyruszył w podróż, której celem była pracownia Ossipa Zadkina w Paryżu. Udało mu się wówczas zwiedzić interesujące go miejsca na mapie Europy i doświadczyć zarówno sztuki minionych epok, jak też i najbardziej współczesnych zjawisk artystycznych. Swoje wrażenia zapisywał w dzienniku, który został wydany w latach osiemdziesiątych XX wieku.