Jezuici osiedlili się tu w 1868 roku, a dwa lata później postawili pierwszą kaplicę z wykorzystaniem murów wcześniejszego budynku. Niestety szybko okazało się, że jest niewystarczająca i ostatnie nabożeństwo odprawiono w niej w 1912 roku. W sąsiedztwie w latach 1909–1912 wybudowano nową, okazałą świątynię projektu Franciszka Mączyńskiego, konsekrowaną w 1921 roku. W 1960 roku papież Jan XXIII nadał kościołowi tytuł bazyliki mniejszej.

To modernistyczna, trójnawowa bazylika, zbudowana z czerwonej cegły z detalami z szarego kamienia, z elementami sztuki romańskiej, gotyckiej i barokowej. Potężna kościelna wieża wysokości 70 metrów, jest jedną z najwyższych w mieście. We wnętrzu znajdują się dzieła wybitnych artystów, w tym: rzeźba Chrystusa Xawerego Dunikowskiego i secesyjne, ornamentalne polichromie sklepień oraz dekoracje konfesjonałów Jana Bukowskiego, mozaiki Leonarda Strojnowskiego, ołtarz główny i ławki Franciszka Mączyńskiego. W bocznych ołtarzach widać stiukowe rzeźby Karola Hukana, którego ołtarz Matki Boskiej Anielskiej jest jednym z najcenniejszych dzieł sztuki sakralnej w Polsce z okresu międzywojennego. Nad ołtarzem znajduje się fryz mozaikowy Piotr Stachowicza, przedstawiający hołd składany Najświętszemu Sercu Jezusowemu przez polskich świętych, błogosławionych i naród. Na belce tęczowej umieszczono drewniany krucyfiks w otoczeniu Madonny i świętego Jana. Stacje drogi krzyżowej w 1937 roku jezuici zakupili we Francji.

Przy kościele stoi pomnik twórcy świątyni Franciszka Mączyńskiego z 1912 roku, autorstwa Xawerego Dunikowskiego.

Kościół znajduje się na trasie Małopolskiej Drogi świętego Jakuba z Sandomierza do Tyńca.