Dawna, zamieszkała przez Łemków wieś Słotwiny dziś jest dzielnicą Krynicy-Zdroju. W latach 1887–1888 zbudowano w niej greckokatolicką cerkiew, na miejscu prawdopodobnie dwóch wcześniejszych cerkwi spalonych w latach 1796 i 1884. Późny czas budowy obecnej świątyni sprawił, ze zatraciła ona wiele cech stylowych charakterystycznych dla tradycyjnego budownictwa łemkowskiego. Od 2002 roku jest rzymskokatolickim kościołem pomocniczym, od kilku lat poddawanym gruntownemu remontowi i renowacji. Wymieniono dach, oszalowano deskami słupy wieży, wzmocniono fundamenty, przeprowadzono restaurację ołtarzy i polichromii.

To niewielka, drewniana cerkiew konstrukcji zrębowej, oszalowana deskami, trójdzielna z wielobocznie zamkniętym prezbiterium, do którego przylegają dwie zakrystie. Szeroką nawę kryje blaszany dach namiotowy, do babińca przylega kwadratowa wieża konstrukcji słupowej o prostych ścianach. Nawę, prezbiterium i wieżę wieńczą trzy baniaste hełmy z pozornymi latarniami.

Wnętrza kryją stropy płaskie i zdobią ornamentalno-figuralne polichromie z 1930 roku. Z dawnego wyposażenia cerkiewnego zachowały się fragmenty ikonostasu, barokowe tabernakulum z XVIII wieku z rzeźbionym tronem, wizerunek Chrystusa przy słupie oraz barokowo-klasycystyczny lichtarz z XIX wieku. Dzisiejsze wyposażenie w większości przeniesiono tu w latach 50. XX wieku z kościoła parafialnego z Krynicy-Zdroju. Jest to neorenesansowy ołtarz główny z 1890 roku, dzieło Romualda Łapczyńskiego według projektu architekta Jana Zawiejskiego, z obrazem Serca Jezusowego z 1898 roku, oraz neorenesansowe ołtarze boczne z końca XIX wieku.

Kościół, pięknie iluminowany w nocy, otaczają wysokie modrzewie. Obok jest stary łemkowski cmentarz, a wyżej nowy cmentarz parafialny. Świątynia sąsiaduje z popularnym ośrodkiem narciarskim.

Cerkiew można obejrzeć na obrazach najsłynniejszego krynickiego malarza, łemkowskiego przedstawiciela prymitywizmu – Nikifora.