To jeden z ponad 400 zachodniogalicyjskich cmentarzy wojennych zbudowanych przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie, należący do VI okręgu tarnowskiego, w którym są 63 takie cmentarze.

Na cmentarzu, zaprojektowanym przez Heinricha Scholza na planie prostokąta o powierzchni 80 m², znajduje się 10 pojedynczych grobów, w których pochowano pięciu żołnierzy armii austro-węgierskiej i pięciu żołnierzy wojsk rosyjskich.

Pierwotnie centralnym elementem cmentarza było rosnące na jego środku duże drzewo. Mogiły są na nim ułożone symetrycznie. Dziś uwagę przyciągają wyjątkowe, niespotykane na żadnym innym galicyjskim cmentarzu wojennym, drewniane stele wykonane w formie zakończonych półkoliście kapliczek, zwieńczonych małymi, kutymi łacińskimi i lotaryńskimi krzyżami. Na stelach zamocowano owalne, emaliowane tabliczki z informacjami o pochowanych. Nekropolię ogradza drewniany, sztachetowy płot z drewnianą, jednoskrzydłową furtką zamontowaną między dwoma betonowymi słupkami. Prowadzą do niej strome betonowe schody.

Cmentarz całkowicie zniszczony po drugiej wojnie światowej, odtworzono w 1997 roku na podstawie zachowanej dokumentacji.

Drogą prowadzi oznakowany szlak rowerowy.