Świątynia zawdzięcza powstanie Wojciechowi Pączkowi, który przed pójściem na I wojnę światową swoje ziemie i cały majątek przekazał w testamencie pod budowę kaplicy. Zginął pod Lublinem w 1914 roku.

Piotr Pączek wypełnił testament brata i w 1934 roku wybudowano drewniany kościół projektu Józefa Mrózka z Kisielówki, przy którym powstała nowa parafia. To świątynia konstrukcji zrębowej, oszalowana na zewnątrz i wewnątrz, trójnawowa z bazylikowym korpusem i trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Na przedłużeniu naw bocznych postawiono przybudówki zajęte przez zakrystię. Nawę główną i prezbiterium kryje dach dwuspadowy z wieżyczką na sygnaturkę z latarnią, nawy boczne dachy jednospadowe. Kwadratowa wieża konstrukcji słupowo-ramowej ma cztery kondygnacje oddzielone okapami, najwyższą ośmioboczną krytą ostrosłupowym hełmem.

Przy wejściu na chór, po lewej stronie nawy głównej, umieszczono podobiznę Wojciecha Pączka. Nawę główną kryje pozorne sklepienie kolebkowe, od naw bocznych oddzielają ją półkoliste arkady wsparte na słupach. Ostrołukowa jest również arkada tęczy. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej Królowej Polski i drewniane tabernakulum. Drewniane wyposażenie pochodzące z czasów budowy kościoła zdobią neogotyckie wieżyczki, rozety i renesansowe kopułki. Drewnianą chrzcielnica wykonał Antoni Zbyrowski, a ołtarz główny i boczne, ambonę, oprawy obrazów drogi krzyżowej i konfesjonał są dziełem Józefa Mrózka z 1936 roku. On też jest autorem ośmiogłosowych organów.

Obok kościoła stoi dzwonnica z trzema dzwonami odlanymi w 1984 roku w odlewni dzwonów Felczyńskich w Przemyślu, oraz cmentarz utworzony wraz z parafią.