Historia kina w Sokole, sięga pierwszej dekady XX wieku. Od 1910 roku bowiem prywatni przedsiębiorcy wynajmowali salę w budynku Towarzystwa Gimnastycznego Sokół na prowadzenie „przedstawień kinowych”, które cieszyły się dużym zainteresowaniem wśród nowosądeckiej publiczności. Jako pierwszy działalność kina w sposób profesjonalny zorganizował w 1913 roku Reiss Herman. Nadał mu nazwę „Iluzjon”, sprowadził aparat Gaumonta i zatrudnił stałego operatora. Seanse odbywały się dwa razy w tygodniu w sobotę i niedzielę o godz. 16:00, 18:00, 20:00. Zmieniany co tydzień program sprawił, że kino cieszyło się sporym powodzeniem przynosząc jego właścicielowi godziwe zyski. 

W 1919 roku, po uzyskaniu koncesji, kino przeszło pod zarząd Towarzystwa Gimnastycznego Sokół i rozpoczęło swoją działalność pod nazwą „kinoteatr w Sokole”. Jego kierownikiem został wiceprezes Towarzystwa Gimnastycznego – Piotr Kosiński.
Początkowo w kinie pokazywano filmy nieme z muzyką na żywo. W 1931 roku zakupiono nową aparaturę do projekcji filmów dźwiękowych i od tego momentu jego popularność wzrosła jeszcze bardziej. Repertuar dobierano bardzo starannie. Wyświetlano najlepsze filmy polskie i zagraniczne z udziałem znakomitych współczesnych aktorów.

Wrzesień 1939 sparaliżował w mieście wszelkie działania społeczne, artystyczne i kulturalne.
W marcu 1941 roku Niemcy otworzyli w budynku Sokoła kino „Dunajez”, którego kierownikiem został Arnold Decker.

Kino „Dunajez” początkowo funkcjonowało jako obiekt "tylko dla Niemców". Ponieważ jednak nie przynosiło oczekiwanych zysków, w styczniu 1942 roku udostępnione zostało także Polakom. Jego repertuar stanowiły w większości filmy niemieckie i włoskie oraz poddane starannej cenzurze niektóre przedwojenne komedie polskie.

W 1952 kino zmieniło nazwę na "Przyjaźń”, a w latach 1957 - 1993 funkcjonowało jako „Podhale”. Kolejni kierownicy kina dbali o dobór jak najlepszego repertuaru i udział w różnych ogólnopolskich inicjatywach na rzecz upowszechniania sztuki filmowej. W celu podniesienia standardu projekcji w 1965 roku w kinie zainstalowano ekran panoramiczny, a w 1968 roku dokonano na widowni wymiany krzeseł na fotele. Warto przypomnieć, że w okresie od maja 1948 roku do końca marca 1986 roku w jednosalowym wówczas kinie wyświetlono 3 416 tytułów filmowych, w większości przypadków do 12 seansów na każdy film, zaś rekordem frekwencyjnym był „Pan Wołodyjowski” (1969) - 32 296 widzów. Rekord ten został pobity dopiero w 1999 roku przez film "Ogniem i mieczem"- 59 948 widzów.

W styczniu 1993 roku budynek Sokoła został przejęty przez Wojewódzki Ośrodek Kultury, który – po remoncie w październiku 1993 roku – uruchomił kino pod historyczną nazwą SOKÓŁ.
Od początku swojej działalności kino Sokół – oprócz kina repertuarowego – włączyło się w organizację różnorakich przeglądów filmowych, jak np. kinematografii narodowych czy dorobku poszczególnych twórców filmowych. W 2003 roku odbył się retrospektywny przegląd twórczości wybitnego operatora filmowego – Jerzego Wójcika, a od 2005 roku 4 edycje Festiwalu Filmowego LUDZIE KINA (bohaterami byli kolejno: Jerzy Stuhr, Krystyna Janda, Andrzej Wajda i Zbigniew Zamachowski). W kinie odbywają się także regularne seanse DKF-u KOT, Noce Filmowe, a także coroczne, cykliczne zajęcia Młodzieżowej Akademii Filmowej oraz Festiwal Filmów Dziecięcych GALICJA. Organizowane są również uroczyste premiery filmów powiązane niekiedy ze spotkaniami z twórcami dzieła filmowego (premiera filmu "Mój Nikifor”, światowa premiera filmu "Janosik. Prawdziwa historia”), odbywają się przeglądy i retrospektywy festiwali filmowych, cykl pokazów Spotkania z Klasyka Kina, Rekolekcje Filmowe Nieobowiązkowe i inne imprezy filmowe.