Najstarszy nagrobek pochodzi z 1820 roku. Na cmentarzu na uwagę zasługuje wiele zabytków sztuki cmentarnej między innymi: kaplica-grobowiec świętego Stanisława (1. połowa XIX wieku), grób ofiar rabacji galicyjskiej (1846), pomnik-nagrobek ofiar pożaru w kopalni (1875/1876) oraz figura anioła śmierci na grobie rodziny Tadlów.

W obrębie nekropolii znajduje się cmentarz wojenny projektu Karla Schölicha, na którym spoczęli żołnierze austriaccy, niemieccy i rosyjscy uczestniczący w I wojnie światowej. W północnej części znajdują się trzy groby żołnierzy września 1939 roku, którzy zmarli w Bochni na skutek odniesionych ran. 

Na cmentarzu są dwie kaplice. Kaplica świętego Stanisława biskupa, usytuowana jest w pobliżu głównej alei. Ufundowana została w 1. połowie XIX wieku przez rodzinę Sarnów. Z biegiem czasu stała się ogólną kaplicą cmentarną. Jest to obiekt klasycystyczny, murowany, założony na rzucie prostokąta, nakryty dachem dwuspadowym z wieżyczką na sygnaturkę. Po obu stronach wejścia znajdują się wnęki, w których wymalowano postaci świętego Piotra i świętego Pawła. Przy głównej alei, w pobliżu wejścia głównego, znajduje się dom przedpogrzebowy z kaplicą, zbudowany na przełomie lat 60. i 70. XX wieku, gruntownie przebudowany w 1996 roku.

Do najciekawszych i najliczniej reprezentowanych nagrobków należą prace wykonane w końcu XIX wieku przez Zakład Rzeźby Artystycznej Wojciecha Samka w Bochni, a także jego uczniów, którzy otworzyli własne warsztaty kamieniarskie - Antoniego Hajdeckiego i Franciszka Adamka oraz ich następców. Na cmentarzu znajdują się również prace warsztatów krakowskich – Stanisława Bodnickiego, braci Trembeckich, Jana Tombińskiego i Fabiana Hochstima. Charakterystyczne są nagrobki pracowników kopalni soli, zdobione motywami górniczymi.