W mauzoleum spoczywa magnat naftowy Władysław Długosz z najbliższą rodziną, żoną Kamilą, synami Tymoteuszem i Tadeuszem, wnuczką Zofią Warmuz i jej córką Ewą oraz wnukiem Jerzym, mężem córki Marii Aleksandrem Ostoją-Zawadzkim i innymi osobami z jego otoczenia. Władysław Długosz żyjący w latach 1864–1937, był w Polsce pionierem rozwoju przemysłu naftowego, senatorem, posłem i ministrem z Galicji. Budowę mauzoleum rozpoczęto w latach 20. XX wieku, według projektu nieznanego architekta, ukończono w 1928 roku. Wśród budowniczych z Podkarpacia był między innymi właściciel zakładu kamieniarskiego Stanisław Piątkiewicz z Sanoka.

Monumentalna podstawa mauzoleum, zbudowana z ciosów piaskowca, przechodzi w prowadzące do niego kilkunastostopniowe schody. Obite blachą drzwi, zdobione motywami roślinnymi oraz schody strzegą cztery potężne posągi lwów i dekorują dwa kamienne wazony. Do kolebkowej krypty prowadzi boczne wejście. Budynek otacza 18 doryckich kolumn zwężających się ku górze. Fasadę wieńczy trójkątny fronton z płaskorzeźbą postaci Chrystusa. Dwuspadowy dach kryty blachą zdobią elementy w kształcie liścia palmy. Wewnątrz kaplicy stoi ołtarz z 1935 roku. Mauzoleum Długoszów zachwyca wyglądem, a po remoncie jest perełką architektury. Po zakończeniu dwuletnich prac renowacyjnych przy mauzoleum odsłonięto tablicę pamiątkową. Budynek od cmentarza oddziela ogrodzenie.