Piotr Piotrowski jest artystą, którego urzekły  beskidzkie „klimaty” i rozbudzały w nim etnograficzną, ale i artystyczną wyobraźnię . Tą wyobraźnię artysta przedkładał malując na szkle. Ciekawa stara architektura i w tym stare chałupy, stodoły, kuźnie, spichlerze, piwniczki itp. obiekty, ale i bardzo malownicze wiekowe kapliczki z dawnymi ludowymi rzeźbami i obrazami były dla artysty inspiracją do tworzenia obrazów. Jego twórczość będzie można zobaczyć na wystawie czasowej w Muzeum Nikifora, którego artysta niejednokrotnie miał okazję osobiście widywać malującego swoje obrazy w Krynicy-Zdroju. Piotr Piotrowski był „niespokojnym duchem” artystycznym, miał „papiery ciesielskie”, gdyż praca artystyczna w drewnie i zainteresowanie dekoracyjnym aspektem drewnianej architektury zrodziło się u niego jeszcze na studiach. To zainteresowanie drewnem zaowocowało w latach 80. XX w., kiedy zaczął rzeźbić kapliczki. Pierwszeństwo miało jednak malarstwo. Techniki malowania nauczył się sam, od początku maluje farbami olejnymi. Malował głównie tradycyjne tematy religijne; różne przedstawienia Matki Bożej i Pana Jezusa, Sceny Ukrzyżowania, postacie różnych świętych patronów, także tych czczonych tylko regionalnie, jak np. św. Wendelin na Orawie. Chętnie przedstawiał też, nierzadko w dowcipny sposób, różne scenki rodzajowe z życia, pracy i świętowania na wsi góralskiej.