Początki świątyni sięgają 1340 roku. Jest ona bezwieżowa. Ściany nawy i prezbiterium oszalowane są deskami, dach kościoła pokrywa blacha. Od najwyższej części dachu odchodzi wysoka wieżyczka na najmniejszy kościelny dzwon, czyli sygnaturkę.

We wnętrzu kościoła uwagę zwraca znajdujące się po lewej stronie od wejścia gotyckie dzieło z pięknymi złoceniami. To piętnastowieczny „Tryptyk ze świętym Mikołajem” autorstwa Jana Wielkiego. W głównym polu tryptyku przedstawiona jest postać świętego Mikołaja na tronie, z diakonami po bokach. Na awersach i rewersach skrzydeł widzimy postaci świętych. Nad tryptykiem przez wieki wisiała gotycka rzeźba Matki Boskiej z dzieciątkiem, wybitny zabytek z okresu tak zwanych „pięknych Madonn”. Oryginał rzeźby został oddany do Muzeum Archidiecezjalnego, a w Więcławicach znajduje się kopia. Na belce tęczy znajdują się posągi Matki Boskiej i świętego Jana Ewangelisty, pochodzące z przełomu XV/XVI wieku. Pomiędzy nimi umieszczony jest późnobarokowy krucyfiks. W świątyni warto również zwrócić uwagę na bogato dekorowane rokokowe ołtarze.

Obok kościoła wznosi się drewniana dzwonnica z połowy XIX wieku.
Ostatnia gruntowna przebudowa kościoła miała miejsce przed rokiem 1757. W 1608 roku kościół miał być sprofanowany przez innowierców.

Najprawdopodobniej ówczesny właściciel majątku Andrzej Staszkowski przeszedł na protestantyzm. Jednak jego spadkobierca Stanisław pozostał gorliwym katolikiem: nie dość, że  ufundował przy parafii szpital ubogich, to jeszcze przed 1619 rokiem przekazał swoje dobra Towarzystwu Jezusowemu. Jezuici pozostali właścicielami całej wsi aż do kasaty zakonu w 1773 roku.
W XVII i XVIII wieku okolica była wielokrotnie pustoszona przez wojska, a miejscowa ludność dziesiątkowana przez kolejne epidemie chorób zakaźnych. Napis pod XVII-wiecznym obrazem świętego Stanisława Kostki, znajdującym się w dolnej części ołtarza, głosi, że w 1678 roku obronił on cudownie parafię od epidemii dżumy.

Tuż obok kościoła znajduje się cmentarz parafialny, na którym zachowało się kilka zabytkowych nagrobków z XIX wieku.

Od 2013 roku parafia ma status Diecezjalnego Sanktuarium świętego Jakuba Apostoła. W parafii istnieje od 2007 roku Bractwo świętego Jakuba. Jego misją jest rozszerzanie kultu i nabożeństwa do świętego Jakuba, wspieranie idei pielgrzymowania Drogą świętego Jakuba (wiedzie ona z Sandomierza przez Kraków aż do Szczyrku), a także opieka nad pątnikami pielgrzymującymi Szlakiem Jakubowym.

Kościół wraz z dzwonnicą i otoczeniem został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego oraz znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa małopolskiego. Zabytek leży na trasie Małopolskiej Drogi św. Jakuba.