Kościół św. Andrzeja w Łukowicy został zbudowany w latach 1693-97, a wieżę dobudowano przed 1720 rokiem.

Kościół ma konstrukcję zrębową, jednonawową zakończoną prezbiterium. Jest to budowla orientowana (prezbiterium zwrócona jest na wschód) i trójdzielna. Nad prezbiterium i nawą znajduje się dach jednokalenicowy kryty blachą. Przy wielobocznie zamkniętym prezbiterium znajdują się dwa symetryczne aneksy o ciekawym kształcie ośmiościennym. Są to dobudowane zakrystia i kaplica. Nad całością góruje czworoboczna, zwężająca się ku górze wieża, zwieńczona barokowym hełmem. Zewnętrzną część prezbiterium zdobi przedstawienie Grupy Ukrzyżowania z rzeźbami ludowymi z XVIII i XIX wieku oraz zestaw przedmiotów kojarzonych z Męką Pańską. Są to między innymi chusta świętej Weroniki, cierniowa korona, bicze, obcęgi, gwoździe, młotek.

W czasie swojej ponad 300-letniej historii kościół był wielokrotnie restaurowany. W trakcie jednej z tych prac w I poł. XIX wieku dobudowano przybudówki do prezbiterium.

Wnętrze kościoła zdobi polichromia z XIX wieku, wyróżnia się przede wszystkim przedstawienie Trójcy Świętej koronującej Najświętszą Maryję Pannę. Ołtarz główny pochodzi z końca XVII wieku, umieszczono w nim figurę Matki Bożej z Dzieciątkiem (1300 r.), która została skradziona podczas okupacji hitlerowskiej, oraz obraz przedstawiający patrona świątyni świętego Andrzeja. W wyposażeniu kościoła na uwagę zasługują klasycystyczna ambona z przełomu XVII i XVIII wieku, ozdobiona wizerunkami Ewangelistów i Chrystusa oraz kamienna chrzcielnica kielichowa datowana na 1693 rok.        

Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej.