Nazwa miasta pochodzi od dębowych liściastych lasów zwanych dąbrowami, które porastały tutejszą okolicę. W okresie międzywojennym miastu nadano urzędową nazwę Dąbrowa Tarnowska. Badania dziejów tej okolicy potwierdzają istnienie na tym terenie zorganizowanej osady już pod koniec XIV wieku. Dąbrowa była własnością rodu Ligęzów, którzy ją lokowali na prawie magdeburskim przed 1419 r. W 1628 r. wyjednali u króla przywileje, dzięki czemu dąbrowskie jarmarki bydlęce już pod koniec XVII w. stały się słynne na cały kraj. Po 1637 r. Dąbrowa przeszła w ręce rodu Lubomirskich i najprawdopodobniej w 1693 r. doszło do nadania jej praw miejskich. W XVIII w. była miastem już w pełni rozwiniętym gospodarczo. Szczególny rozkwit Dąbrowy Tarnowskiej następuje od lat 90 XX w. Miasto postawiło na ekologię oraz czyste środowisko, z każdym dniem stając się nowocześniejsze i piękniejsze. W mieście warto zobaczyć: Kościół Wszystkich Świętych, Ośrodek Spotkania Kultur „Perła architektury chasydzkiej”, Kościół NMP Szkaplerznej, bramę zamkową Lubomirskich, pamiątkowy obelisk braci Lubomirskich, pomnik w parku miejskim, cmentarze: żydowski oraz wojenny nr 248.