Facebook link
Jesteś tutaj:
Powrót

Park Strzelecki Tarnów

Park Strzelecki Tarnów

Widziany z góry rozległy, prostokątny park z zielonymi drzewami i na dole z owalnym stawem, pośrodku którego znajduje się betonowe mauzoleum. Sześć kolumn podtrzymuje prostokątny sarkofag. Na około stawu alejki. W oddali wokół parku widać panoramę miasta i w tle niewielkie wzniesienia pod częściowo zachmurzonym niebem.

ul. Piłsudskiego 39A, 33-100 Tarnów Region turystyczny: Tarnów i okolice

Park jest jednym z najpopularniejszych w mieście terenów zielonych, którego centralnym punktem jest roślinność, ale o atrakcyjności terenu decydują nie tylko walory przyrodnicze, ale także architektura. Ponadto park jest żywym organizmem, który nieustannie się zmienia i przeprojektowuje. Funkcję spacerowego ogrodu miejskiego park pełni od momentu powstania w 1866 roku.

Wówczas to, z położonych na peryferiach miasta folwarków Dyksonówka i Podwale, wydzielono kilkuhektarową działkę przeznaczoną na strzelnicę i ogród miejski. Na terenie otrzymanym w 1866 roku od Rady Miejskiej, Towarzystwo Strzeleckie zbudowało swoją siedzibę i obwałowaną strzelnicę, której zarys widoczny jest do dziś. Na pozostałej części działki założono park, zwany od początku „strzeleckim”. Autorem modernistycznego projektu był Antoni Schmidt. W parku w 1879 roku wybudowano oranżerię jego projektu, a w 1884 roku altanę. Park podzielony był na dwie części, część spacerową od wschodu oraz gospodarczą od zachodu. Część gospodarcza składała się z ogrodu warzywnego (obecnie ogródek jordanowski) i pomologicznego, czyli szkółek drzew owocowych i ozdobnych (obecnie stok powyżej ogródka jordanowskiego).

Najokazalszym obiektem jest tu neogotycki pałacyk Towarzystwa Strzeleckiego z 1866 roku, dziś siedziba Galerii Miejskiej BWA. Stojący obok budynek w stylu secesji wiedeńskiej to dom ogrodnika miejskiego. Jego budowę ukończono w 1907 roku. W 1912 roku na klombie na szczycie wzniesienia ustawiono fontannę z figurą bogini Hebe i czterema lwami. Najbardziej znanym obiektem w parku oraz jedną z wizytówek miasta, jest mauzoleum Józefa Bema z urną z prochami generała umieszczoną w sarkofagu, wzniesionym w latach 1927–1928 na środku parkowego stawu, według projektu Adolfa Szyszko-Bohusza. W 1927 roku park ogrodzono monumentalną bramą. Jest to duży obszar zieleni z bardzo starymi drzewami i bogatą fauną. Wśród drzew są pomniki przyrody. Dominującym gatunkiem jest klon, gatunki rodzime (zwyczajny, jawor i polny) i obce (srebrzysty, jesionolistny) oraz rzadki w kraju klon kapadocki. Rosną tu również drzewa z różnych stron świata, takie jak: tulipanowiec amerykański, platan, choina kanadyjska, daglezja, miłorząb japoński i kasztanowiec biały. Niektóre drzewa pochodzą z pierwotnych nasadzeń i mają około 150 lat, jak dęby w alejce wzdłuż ulicy Piłsudskiego. Wytyczono tu również ścieżkę przyrodniczo-dydaktyczną. Ławki stojące wzdłuż alejek i plac zabaw dla dzieci umożliwiają przyjemny odpoczynek.


Powiązane treści