Dwór w Glanowie to budynek murowany o cechach klasycystycznych, o pobielonych ścianach, posiada dwutraktowy układ wnętrza, przykryty gontowym łamanym dachem. Od północnej strony zdobi go centralnie położony klasycystyczny ganek z kolumnami, zwieńczony trójkątnym szczytem i ryzalitem. Dwór zbudowany został dla zarządcy Glanowa w czasach, gdy wieś należała do zakonu Norbertanek z Imbramowic. Następnie w 1819 roku został przekazany rosyjskiemu generałowi Korfowi. Kolejnymi właścicielami byli Norbert Przanowski i Leon Rutkowski, który zginął w dworku podczas Powstania Styczniowego. Dwór został wtedy spalony w czasie walk 15 sierpnia 1863 roku pomiędzy oddziałem powstańczym a wojskami carskimi.

Obecny wygląd dworu i otoczenia jest efektem przebudowy w 1927 roku przez obecnych właścicieli. Przebudowa miała na celu nadanie dworowi bardziej reprezentacyjnego charakteru.

Dwór w Glanowie to zespół dworsko-parkowy. W jego skład wchodzi: murowany klasycystyczny dwór, XIX-wieczny park krajobrazowy o powierzchni blisko 0,5 hektara, o kompozycji z około 1930 roku, drewniana wozownia o konstrukcji słupowej, dwie murowano-drewniane stodoły, kamienny spichlerz i dwa budynki przeniesione w to miejsce: drewniana chałupa z Podwilka oraz spichlerz z Suchej.

Kompleks znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej.