W połowie marca 1941 roku okupacyjne władze niemieckie podjęły decyzję o utworzeniu w Bochni dzielnicy dla ludności żydowskiej. W obrębie getta znalazło się kilkanaście ulic zlokalizowanych w północno-wschodniej części miasta: Kowalska, Niecała, Świętego Leonarda, Solna Góra, Pod Lipką, Kraszewskiego, częściowo Kolejowa, Wojska Polskiego, Poniatowskiego i Trudna; część ulic Proszowskiej, Wygody i Krzeczowskiej stanowiły tak zwaną dzielnicę mieszaną. Przesiedlanie ludności rozpoczęto 2 kwietnia 1941 roku, a zakończyć się miało po trzech dniach.

W ciągu przeszło dwóch lat funkcjonowania getta, które 1 stycznia 1943 roku przemianowano na obóz pracy, przewinęło się przez nie około 15 tysięcy Żydów, z których tylko cześć pochodziła z Bochni. Większość stanowili Żydzi wypędzeni przez Niemców z Krakowa i z okolicznych wsi oraz przesiedleni przymusowo z takich miejscowości jak Brzesko, Krzeszowice, Mielec, Dębica i inne.

Podczas istnienia getta w Bochni Niemcy zorganizowali trzy akcje eksterminacyjne: akcja I (sierpień 1942 rok), akcja II (listopad 1942 rok) i akcja III (wrzesień 1943 rok).

Na trasie znajdują się obiekty pamiętające obecność ofiar i oprawców, a także miejsca, które uległy zniszczeniu i przekształceniu na nowe funkcje. Jedne i drugie miejsca wpisane są w kulturę oraz historię Bochni i należy kultywować pamięć o tych, którzy cierpieli i niewinnie tracili życie.

Szczegółowe informacje: www.bochnia.eu/turystyka/przewodnik-po-miescie/spacery-i-wycieczki-3/zydowska-trasa-pamieci/