Piękną willę wzniesiono w 1907 roku według projektu Augusta Tarkowskiego. Była ona pierwszym własnym domem rodziny doktora Zygmunta Dzikowskiego, teścia Jana Szczepanika, po jego przeprowadzce z Przemyśla do Tarnowa. Państwo Szczepanikowie mieszkali tu w latach 1907–1914. Na strychu kamienicy genialny wynalazca Jan Szczepanik miał pracownię, w której pracował nad niesamowitymi patentami z dziedziny barwnej fotografii i przeźroczy, w tym metodą „blaknięcia”, która umożliwiała wykonywanie zdjęć i odbitek fotograficznych w kolorze, a nie czarno-białych. Poza tym „polski Edison” był też prekursorem telewizji i skonstruował pierwsze aparaty do zdjęć i projekcji filmów barwnych, które dały początek współczesnym kamerom. Attykę secesyjnej kamienicy, przypominającej bogato zdobiony pałacyk, na prośbę jej właściciela ozdobiono kamienną, rzeźbioną główką przedstawiającą jego córkę Wandę, późniejszą żonę Jana Szczepanika. Budynek miał bogate secesyjne zdobienia, strzeliste wieżyczki, kopułki, ściany licowane glazurowanymi cegłami i kolumnady ganków. Dziś kamienica nie ma już dawnego wyglądu. W czasie wojny uległa znacznemu zniszczeniu, później przez lata były w niej mieszkania komunalne, a budynku nie remontowano. Mimo to nadal urzeka zachowanymi secesyjnymi zdobieniami. W latach 2003–2019 roku trwał spór o prawo własności do budynku między Skarbem Państwa, a spadkobiercami dawnego właściciela. Ostatecznie kamienica pozostała własnością Skarbu Państwa i administruje nią miasto. A o słynnym tarnowianinie przypomina tylko stojąca obok domu tabliczka.