Malowniczym zakątkiem miasta jest zbieg ulic Żydowskiej i Fortecznej. Stoi tu zabytkowy, renesansowy, murowany dom z XVI wieku, najstarszy przy ulicy Żydowskiej, połączony z domem stojącym naprzeciwko. Uroku dodaje mu wygięta linia fasady frontowej z wyższą kondygnacją wysuniętą nieco do przodu i opartą na niewielkich kamiennych kroksztynach połączonych łukami, jak gdyby nadwieszoną. Dodatkowo z sąsiednią kamienicą łączy go arkada przerzucona nad przejściem od strony ulicy Fortecznej. Jest to piętrowy budynek dwutraktowy, podpiwniczony z użytkowym poddaszem, wzniesiony na regularnym planie. Kryje go dach dwuspadowy z dachówki ceramicznej. Dom powstał prawdopodobnie ze scalenia dwóch budynków dobudowanych do muru obronnego. W XVII wieku był własnością Żydów masowo osiedlający się w tej części miasta.

Po zakończeniu II wojny światowej został przejęty przez Miejski Zarząd Budynków. Dom rozbudowano na początku XIX wieku, w latach 1954–1956, wyremontowano i przebito boczne wejście. Usunięto późniejsze dobudówki, zlikwidowano północną klatkę schodową, zmodernizowano wnętrza, odtworzono detal architektoniczny. Wybudowano łuk oporowy łączący budynek z sąsiednią kamienicą. 

W 1997 roku wyremontowana została elewacja budowli.

Od 1962 roku znajduje się w nim siedziba Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, Oddział Ziemi Tarnowskiej, a na parterze kawiarnia.

Jego nazwa pochodzi prawdopodobnie od Włochów, którzy w czasie jego budowy licznie przebywali w Tarnowie, pracując przy restaurowaniu miasta i zamku na Górze św. Marcina.