Ten wielki dzwon został odlany w Krakowie w 1520 roku przez ludwisarza z Norymbergi – Hansa Behema i zawieszony na specjalnie do tego celu nadbudowanej starej wieży obronnej Zamku Królewskiego na Wzgórzu Wawelskim. Pierwszy raz dźwięk Dzwonu Zygmunt krakowianie usłyszeli 13 lipca 1521. Fundatorem dzwonu był król Zygmunt I Stary, w zamyśle którego „nie tylko Bogu Najwyższemu, ale także na chwałę domu Jagiellonów i Królestwa Polskiego miał dzwonić”. Z biegiem lat urósł do rangi jednego z najważniejszych symboli narodowych. 12 600 kilogramów wagi, 450 centymetrów całkowitej wysokości z jarzmem i sercem, ton uderzeniowy G (sol), słyszalność do 30 kilometrów. By go rozbujać potrzeba 12 dzwonników. To prawdziwa potęga. Dzwon zdobią płaskorzeźby: św. Zygmunta i św. Stanisława oraz wizerunki Orła Polskiego i Pogoni Litewskiej. Od tej pory bije on w chwilach najbardziej uroczystych i ważnych dla narodu polskiego. Fascynowali się nim artyści młodopolscy, szczególnie Stanisław Wyspiański. Uwiecznił on dzwon w dramacie „Wyzwolenie” oraz „Akropolis”. Nie wszyscy wiedzą, że "Zygmunt" jesienią i zimą tyje. Zdarza mu się nawet przybrać sto kilogramów (drewniane jarzmo, huśtawka i konopne liny jesienią i zimą nasiąkają wilgocią i stają się cięższe. Latem są wysuszone i przez to lżejsze). Na dodatek w trakcie dzwonienia jego ciężar zwiększa się trzykrotnie!