Kaplica stoi na najmłodszym tuchowskim cmentarzu zwanym nowym, założonym w 1890 roku na ziemi w 1890 roku przekazanej przez hrabinę Ludwikę z Zamoyskich Rozwadowską. Po śmierci w 1901 roku męża fundatorki i właściciela Tuchowa Władysława Jordana Rozwadowskiego, hrabina Ludwika w 1904 roku ufundowała rodzinną kaplicę grobową, według projektu tarnowskiego architekta Adolfa Juliusza Stapfa.

To neogotycki budynek z czerwonej, fugowanej cegły z detalami architektonicznymi z piaskowca. Wybudowano go na planie prostokąta z trójbocznie zamkniętym prezbiterium i małą przybudówką z lat 30. XX wieku mieszczącą zakrystię i krypty. Ściany opinają uskokowe szkarpy, wysoki, stromy dach pokrywa dachówka ceramiczna. Wejście z szerokimi schodami zdobi kamienny, cofnięty portal ostrołukowy z rozetą i zamykają ozdobne, drewniane drzwi. Nad nimi widać herby Zamoyskich i Rozwadowskich, wyżej płaskorzeźbione popiersie Matki Boskiej.

Ostrołukowe okna wypełniają witraże. We wnętrzu umieszczono neogotycki, drewniany ołtarz z początku XX wieku, z mensą-sarkofagiem i dużym krucyfiksem, a na ścianach tablice epitafijne. W podziemiach znajduje się główna krypta grobowa, w której spoczywa Władysław Rozwadowski, a od 1928 roku również hrabina Ludwika. Pochowano tu dziewięć osób z rodzin Rozwadowskich, Theodorowiczów i Kruszewskich.