Obecny kościół w Jabłonce, miejscowości leżącej u podnóża Babiej Góry, jest drugim kościołem. Pierwszy zbudowany był z drewna i znajdował się na miejscu obecnego cmentarza. Istniał od XVI do połowy XIX wieku. W 1608 roku został on spalony, kilka lat później odbudowany. Walki religijne na tych terenach osłabiły życie religijne miedzy innymi na Górnej Orawie w tym w Jabłonce. Wybudowano zbór protestancki, a katolicy modlili się w lasach lub później w kościele w Orawce. Po zwycięstwie katolicyzmu nad luteranizmem prawdopodobnie pod koniec XVII wieku, odebrano zbory protestantom i poświecono kościoły katolickie na całej Górnej Orawie w tym również świątynie w Jabłonce, która stała się filią kościoła w Orawce.

Kościół murowany pod wezwaniem Przemienia Pańskiego powstał w latach 1802–1807, za czasów księdza Józefa Janiczaka i zastąpił drewnianą świątynię. Wybudowany był w stylu “józefińskim” tj. łączył w sobie klasycyzm z barokiem. W nawę kościoła wbudowana jest wieża zwieńczona baniastym hełmem, tworząc jednolity front świątyni. Dwuspadowy, kryty jasną blachą dach nawy ozdobiony jest niewielką sygnaturką.

Do nowej budowli przeniesiono wyposażenie ze starego kościoła, z którego zachowało się do dzisiejszych czasów kilka dzieł. Są to: późnobarokowe figury czterech świętych dziewic oraz rokokowa pasyjka z figurami Matki Boskiej, świętego Jana Ewangelisty i świętej Marii Magdaleny. Główne wyposażenie kościoła stanowią obecnie trzy ołtarze wykonane na początku XX wieku w pracowni południowego Tyrolu, ambona z 1869 roku oraz organy sprowadzone z Węgier w 1914 roku.