W 1635 roku pierwszy, drewniany kościół zbudował pleban Szymon Sylezjusz z fundacji kanclerza wielkiego koronnego Tomasza Zamojskiego, a konsekrował sufragan krakowski Stanisław Szembek. W 1637 roku król Władysław IV nadał Wojciechowi Nowobilskiemu sołtystwo wsi i powołał filię parafii w Ostrowsku. Pierwszy kościół spłonął około 1700 roku lub nawet w 1723 roku. Na jego miejscu z inicjatywy księdza proboszcza Marcina Drużbackiego, nową świątynię zbudowali około 1700 roku miejscowi cieśle. Konsekrowano ją w 1765 roku. W pobliżu, w 1921 roku z inicjatywy księdza Jana Madeja, stanął kościół murowany, a świątynia drewniana przestała pełnić funkcję kościoła parafialnego.

To kościół drewniany składający się z nawy głównej, trójbocznie zamkniętego prezbiterium i słupowej wieży o pochyłych ścianach. Świątynia jest oszalowana deskami, kryje ją wielopołaciowy, gontowy dach, wieżę przykrywa dach namiotowy. Przylega do niej murowana zakrystia. Wewnątrz zachowały się pozostałości polichromii figuralnej z połowy XIX wieku. Uwagę zwracają liczne rzeźby na stropie i ścianach, w tym rzeźby czterech aniołków dzieła ludowego artysty Wojciecha Kułacha Wawrzeńcoka z Gliczarowa. Godne uwagi są też polichromowane ołtarze, główny rokokowo-klasycystyczny z około 1780 roku, prawy barokowy oraz wczesnobarokowy z lewej strony, będący jednym z cenniejszych ruchomych zabytków Podhala. Wyposażenie głównie późnobarokowe i rokokowe to: ambona z 1780 roku, stacje drogi krzyżowej z XIX wieku, rzeźby, figury i feretrony.

Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej.