Nikifor potrzebował Krynicy, ale też Krynica potrzebowała i wciąż potrzebuje Nikifora. Tu poznaje się opowieści o człowieku, który z nędzarza i gruźlika, malującego na pudełkach po papierosach, stał się artystą pożądanym przez największe światowe galerie.

W willi "Romanówka" znajdującej się nad Kryniczanką w 1995 roku otwarto oddział Muzeum Ziemi Sądeckiej poświęcony twórczości Nikifora Krynickiego. W kameralnych wnętrzach prezentowanych jest kilkadziesiąt prac łemkowskiego artysty, wśród nich unikalne dzieła prawdopodobnie z okresu I wojny światowej, jak "Autoportret potrójny" czy wieloobrazkową kompozycję "Uzdrowienie chorej". Z uznanych za najlepszy okres Nikifora - czyli lat dwudziestych i trzydziestych - pochodzą akwarele, na których uwiecznił pejzaże górskie, cerkwie, kuchnie, urzędy, posterunki, banki i fabryki dolarów. To niezwykła podróż do świata wyobraźni artysty, ale także lekcja technik, jakimi się posługiwał. Obrazy zostały wybrane i zestawione tak, aby eksponować prace najbardziej wartościowe pod względem artystycznym i równocześnie przedstawić wszystkie okresy twórczości Nikifora. W "Romanówce" zgromadzono także pamiątki osobiste i warsztat pracy Nikifora.