Idea budowy nowoczesnego i ciekawego architektonicznie pawilonu, jest ściśle związana z testamentem samego Józefa Czapskiego, współtwórcy paryskiej „Kultury”, który przekazał w nim Muzeum Narodowemu w Krakowie swoje archiwalia, pamiątki i księgozbiór, a także dokumenty dotyczące rodziny Czapskich. Miejsce to ma być domem nieustannej projekcji, opowiadania, służącym też pracy i studiom nad fenomenem Józefa Czapskiego. 

Na ekspozycji znajdują się udostępnione w wersji elektronicznej dzienniki Czapskiego, nieznane szerzej zdjęcia i dokumenty, również te z czasów okupacji i niewoli. W czasie II wojny światowej więziono go w obozach jenieckich ZSRR. Jako delegat rządu RP na emigracji badał zbrodnię katyńską. Swoje przeżycia opisywał w książkach i czasopismach. Częścią ekspozycji jest zrekonstruowany pokój malarza z domu Instytutu Literackiego w Maison-Laffitte. To w tym domu Czapski ostatecznie osiadł po latach tułaczki, tam współtworzył „Kulturę” wraz Jerzym Giedroyciem i małżeństwem Hertzów. Zwiedzający mogą zobaczyć pokój, odwzorowany wraz ze sprzętami i pamiątkami, gdzie Czapski malował i pisał przez blisko czterdzieści lat, aż do swej śmierci w 1993 roku.