Dwór w Łopusznej wybudował Romuald Lisicki, konfederat barski, pod koniec XVIII wieku, a gospodarzyli w nim Tetmajerowie. Tak o nim w swoich „Dziennikach podróży do Tatr” pisał Seweryn Goszczyński: „Dom drewniany w stylu rodzimym wszystkich naszych dworów szlacheckich, obszerny, porządnie i mocno postawiony, przyozdobiony gankiem, jak wszystkie nasze ganki, a na ganku poboczne ławki do siedzenia, jak to wszędzie widzimy […]. Przed domem dziedziniec przestronny, mający po lewej ręce domu drugi domek mniejszy, czyli oficynkę, gdzie kuchnia i mieszkanie służących, z prawej osłoniony budowlami gospodarskimi”. Dziś opiekunem dworu i przyległych zabudowań jest Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem, które urządziło tu muzeum. Główny budynek jest typowym wiejskim dworem szlacheckim – nakrytym czterospadowym, gontowym dachem, z kolumnowym gankiem i barokową facjatką. W odnowionym dworze zobaczyć można nie tylko starannie dobrane gustowne XIX-wieczne meble i sprzęty, ale także w pełni wyposażoną kuchnię Obok dworu stoi drewniana chałupa, przeniesiona tutaj ze wsi. Wybudował ją w roku 1887 Jan Klamerus „Sowa”, co poświadcza inskrypcja na sosrębie w dużej izbie.  Dom Klamerusów urządzono głównie eksponatami zakupionymi we wsi. Składa się z kilku dobrze wyposażonych pomieszczeń: sieni, kuchni zwanej izbecką, „dużej izby” oraz pomieszczeń gospodarczych: strychu i komory, przybudowanej z tyłu domu. Z sieni służącej jako miejsce do przechowywania przedmiotów codziennego użytku: naczyń, drobnego sprzętu gospodarskiego i rolniczego – przechodzimy do izbecki. Jej wyposażenie jest skromne; ława w sąsiedztwie pieca służyła do stawiania kuchennych naczyń, a rozpiętej między piecem a przeciwległą ścianą zyrdki używano do zawieszania odzieży. Naczynia i drobne przedmioty kuchenne trzymano w otwartej szafce, zwanej półką. Jak w wielu domach, tak i tu możemy oglądać naczynia z różnych okresów: od najstarszych, drewnianych, glinianych i żeliwnych, po masowo produkowane metalowe naczynia emaliowane, a także wyroby fajansowe. Dzieje folwarku w Łopusznej sięgają XVI wieku. Sam dwór powstał później, około 1790 roku.