Tarnowskie stare miasto zachowało dawny, pochodzący z czasów lokacji w 1330 r., owalny kształt z centralnym prostokątnym rynkiem. Dziś rynek to renesansowy salon miasta. Dzięki Janowi Tarnowskiemu w XVI w. dotychczasowe drewniane domy zastąpiły piękne kamieniczki z podcieniami i ozdobnymi attykami. Na środku stoi ratusz, przebudowany w stylu renesansowym przez sławnego, pochodzącego z Włoch architekta Jana Marię Padovana. Dodał on siedzibie rady miejskiej wysoką attykę, ozdobioną pinaklami i maszkaronami. Ponad zabudowę starego miasta w Tarnowie wyrasta potężna bryła ceglanej katedry: trójnawowej bazyliki z wysoką na 72 m wieżą. Jej wnętrze to prawdziwe muzeum rzeźby renesansowej i manierystycznej: znajdują się tu nagrobki Tarnowskich oraz Ostrogskich. Imponujące pomniki nagrobne Tarnowskich, w tym Jana Amora, również wykonał Jan Maria Padovano. W katedrze zachowało się też wiele innych cennych dzieł sztuki, m.in. XVII-wieczna figura MB Bolesnej. Drugi sławny wódz pochodzący z Tarnowa, generał Józef Bem, bohater narodowy Węgier, także został pochowany w swoim rodzinnym mieście. Jego mauzoleum odnajdziemy w parku na północ od centrum miasta. Z gen. Bemem związana jest również Panoramą Siedmiogrodzką, wielkim obrazem prezentującym bitwę pod Sybinem w 1849 r., w której Bem dowodził siłami powstańców węgierskich. Tarnów był przed stulecia domem dla licznej grupy Żydów. Dziś po dawnej dzielnicy żydowskiej można przespacerować się miejskim szlakiem. Wiedzie on m.in. do jedynej zachowanej pozostałości głównej tarnowskiej synagogi, czyli bimy (podwyższenie, na którym czytano fragmenty Tory), a także na rozległy kirkut (cmentarz żydowski). Interesujące jest też Muzeum Etnograficzne w Tarnowie. Można tu zobaczyć jedyną w Europie ekspozycję poświęconą kulturze romskiej. Wizyta w Tarnowie to także okazja do zwiedzenia dwóch uroczych zabytków budownictwa drewnianego ze Szlaku Architektury Drewnianej. Bliżej centrum stoi kościół MB Szkaplerznej na Burku z 1458 r. Jego kształtna gotycka bryła kryje ładne wnętrze z barokową polichromią i cudownym obrazem Matki Boskiej z XVII w. Drugi kościół, pod wezwaniem św. Trójcy, wzniesiono ponad sto lat później. Kryta gontem świątynia z baniastym, barokowym hełmem wieży powstała w 1597 r.