Cmentarz wojenny numer 136 Zborowice
Zborowice, 33-190 Zborowice
Region turystyczny: Pogórza
To jeden z ponad 400 zachodniogalicyjskich cmentarzy wojennych, zbudowanych przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie w IV Okręgu Łużna, w którym jest 27 takich cmentarzy.
Na wierzchowinie Zborowic żołnierze armii austro-węgierskiej podjęli ostatnią próbę przerwania rosyjskiej obrony. Mimo wysiłku i poniesionych ogromnych strat, atak zakończył się niepowodzeniem, gdyż frontu rosyjskiego nie udało się przełamać. W efekcie nie odblokowano oblężonej przez Rosjan twierdzy Przemyśl, która poddała się 23 marca 1915 roku. Wszyscy żołnierze pochowani na cmentarzu zginęli w dniach 8–23 marca 1915 roku. Na cmentarzu pochowano 455 Węgrów, w tym ośmiu podoficerów, z 16. węgierskiego pułku piechoty Neusohl. Zidentyfikowano 197 poległych, pozostali są bezimienni.
Cmentarz projektu Antona Müllera powstał w 1915 roku. Składa się z dwóch kwater rozdzielonych przejściem. Każda założona jest na planie zbliżonym do podłużnego prostokąta z aneksem na środku. Tyły obu kwater, dolnej większa i górnej mniejszej, przylegają do lasu. Ich łączna długość to 90 metrów. Obie kwatery leżą równolegle do obecnej drogi poprowadzonej poniżej cmentarza, początkowo stroma droga biegła między nimi. Kształt kwater wynika ze sposobu pochowania żołnierzy przez kolegów tuż po walkach i dostosowania projektu do pierwotnego układu mogił. W aneksie każdej kwatery stoi centralny, wysoki betonowy krzyż łaciński na masywnym, kamiennym cokole. W kwaterze dolnej wokół krzyża zbudowano kamienne obmurowanie i ławy. Kwatery ogrodzono kamiennymi słupkami z betonowymi daszkami, w dolnej połączonymi parami żelaznych rur, a w górnej pojedynczymi żelaznymi poręczami. Wejścia do kwater zamykają jednoskrzydłowe, żelazne furtki. Są tu dwie mogiły zbiorowe i pięć pojedynczych. Na mogiłach ułożonych w jednym rzędzie, ustawiono zakończone dwuspadowo betonowe stele z żeliwnymi tablicami.
Po drugiej wojnie światowej cmentarz niszczał. W 2002 roku przeprowadzono jego generalny remont, oczyszczono go z roślinnością, ustawiono też stele z tablicami. Dziś jest w dobrym stanie choć różni się od pierwotnego.