Kapliczka stoi na początku wsi, w pobliżu szkoły. Według informacji pozyskanych od najstarszych mieszkańców wsi może pochodzić z XIX wieku.

Położenie kapliczki w przeszłości miało duże znaczenie, gdyż to tu witano i żegnano wizytujących parafię biskupów, między innymi biskupa Karola Wojtyłę. Kapliczka została zbudowana z miejscowego piaskowca, pokryto ją białym tynkiem. Przez wiele lat opiekowała się nią śp. Maria Karkoszka i jej rodzina. Dbano o  jej wygląd, bielono ją wapnem i ozdabiano kwiatami. Kapliczka posiada dwie wnęki różnej wielkości, w których po obydwu stronach umieszczona jest figura św. Józefa – patrona rodziny i cieśli. Mniejsza wnęka od strony północnej, od głównej drogi posiada metalową kratkę, misternie wykonaną być może przez pańskiego kowala, który pracował na potrzeby właściciela dworu. Twórca tej kratki zaznaczył kiedy była ona wykonana, gdyż widnieje na niej rok 1900. Można zatem przyjąć, że jest to rok powstania kaplicy. Być może przodkowie poprzez fundacje kapliczki chcieli upamiętnić w ten sposób zbliżające  nowe stulecie, a zarazem zapewnić sobie bezpieczeństwo i opiekę Bożą w nadchodzącym XX wieku. W Łapszach Niżnych św. Józef był czczony przez wiernych, co potwierdza relacja mieszkanki, że w święto obchodzone w kalendarzu liturgicznym ku czci świętego 19 marca, dzieci z  łapszańskiej szkoły podstawowej szły z uroczystą procesją. Zebrana przy kapliczce dziatwa odmawiała modlitwy i śpiewała religijne pieśni. Tak było jeszcze w latach powojennych.

Wieś zamieszkują górale spiscy. Można tu usłyszeć piękną gwarę spiską. Wiele rodów łapszańskich związanych jest z historią wsi. Piękne i godne uwagi są wszystkie łapszańskie kapliczki: między innymi świętego Antoniego z krzyżem bożogrobców na szczycie z 1903 roku, kapliczka Świętej Rodziny na cmentarzu z początku XX wieku, kaplica świętego Jana Nepomucena przy kościele, kaplica Trzeciego Upadku Pana Jezusa i kaplica Jezusa Miłosiernego oraz kilka innych rozsianych po łapszańskich dróżkach i wzgórzach.