Parafia powstała w XIV wieku z fundacji rycerskiej i wtedy też zbudowano pierwszy kościół. Obecną świątynię wzniesiono w latach 1910–1918 na miejscu drewnianego kościoła z lat 1555–1561. Zbudowano go staraniem księdza Aleksandra Siemieńskiego, według projektu Adolfa Juliusza Stapfa, pracą i wysiłkiem w głównej mierze parafian. Budowę przerwała I wojna światowa, dlatego konsekracja miała miejsce w 1936 roku. Za wyposażenie świątyni przede wszystkim odpowiada następca księdza Aleksandra Siemieńskiego na probostwie, ksiądz Piotr Kyrcz. Kompleksową renowację świątyni z otoczeniem prowadzono w latach 1992–1993 i 2017–2019.

To świątynia na planie krzyża łacińskiego murowana z cegły z detalami architektonicznymi cementowo-kamiennymi, opięta uskokowymi przyporami, kryta dachami dwuspadowymi z miedzianej blachy, trójnawowa, bazylikowa z trójbocznie zamkniętym prezbiterium, transeptem, dwiema bocznymi kaplicami i wysoką, czworoboczną wieżą od frontu, krytą ostrosłupowym hełmem z latarnią. W narożu otwartego przedsionku widać kolumnę, nad transeptem wznosi się wieżyczka-sygnaturka, a na wieży umieszczono zegar z 1931 roku. Sklepienie w nawie głównej i prezbiterium jest krzyżowo-żebrowe, w nawach bocznych krzyżowe. Podwójne okna naw bocznych i zakrystii są ostrołukowe, a pomiędzy nimi w górnej części znajdują się okna okrągłe. Okna ostrołukowe posiadają zamknięcia ramion transeptu i prezbiterium.

Ogrodzenie kościoła ze słupkami z cegły nakrytymi kopertowymi daszkami z piaskowca, murkami żelbetowymi obłożonymi płytami z piaskowca i metalowymi przęsłami. Przed wejściem głównym zobaczyć można zabytkową, secesyjną balustradę z 1932 roku.

Wyposażenie kościoła w większości jest neogotyckie (ołtarz główny i boczne, konfesjonały, ławki w nawie głównej, murowana ambona). Warto zwrócić uwagę na wyposażenie pochodzące ze starego kościoła, a szczególnie krucyfiksy późnogotycki i barokowy, kropielnice z piaskowca i obrazy z XVIII i XIX wieku (świętego Józefa, Matki Bożej Szkaplerznej i Różańcowej, świętego Sebastiana, świętego Stanisława Kostki, świętej Zofii, drzeworyt z Najświętszym Sercem Pana Jezusa). Polichromie pochodzą z 1966 roku i są dziełem Andrzeja i Ireny Chojkowskich oraz figuralno-ornamentalne z początku XXI wieku. Ostrołukowe arkady międzynawowe i międzyprzęsłowe wspierają czworoboczne filary. Ołtarz główny drewniany (z figurą patronki Matki Bożej Szkaplerznej) pochodzi z 1930 roku, a boczne (św. Józefa i Matki Bożej Nieustającej Pomocy) z 1963 roku. W łuku tęczy widać Grupę Ukrzyżowania z 1700 roku. Na ścianach umieszczono tablice poświęcone pamięci parafian poległych w czasie obu wojen światowych, w oknach witraże w stylu secesyjnym z 1917 roku projektu Stefana Matejki, bratanka słynnego malarza Jana Matejki, wykonane w słynnych renomowanych Krakowskich Zakładach Witrażów S.G. Żeleński (w rejestrze zabytków ruchomych, a sam kościół w rejestrze Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków). Organy piszczałkowe 21-głosowe zamontowano w latach 1943–1947. Na wyposażeniu świątyni znajdują się zabytkowe naczynia i szaty liturgiczne (kielich mszalny gotycko-renesansowy z XVI wieku; szaty z przełomu XIX i XX wieku).

W 2010 roku do świątyni wprowadzono relikwie świętej Siostry Faustyny Kowalskiej.