Skansen, zajmujący powierzchnię 12 hektarów, otwarto w 1955 roku. Prezentuje on architekturę i kulturę materialną oraz duchową regionu Orawy, powstałe z połączenia wpływów osadnictwa pasterzy wołoskich i rolników przybywających z północnej części Małopolski. Na terenie skansenu można zobaczyć ponad 60 obiektów tworzących kilkadziesiąt wystaw o różnej tematyce, przybliżających życie społeczne na Orawie w XVII–XX wieku. Jedna część ekspozycji o parkowym charakterze to zabudowania dworskie. Druga nawiązuje układem do najczęstszej na Orawie wsi łańcuchówki rozproszonej. Tu w zagrodach chłopskich można poznać warunki życia ludności wiejskiej, zarówno biedoty jak i bogatych gospodarzy. Budynki dawnego przemysłu, takie jak: olejarnia, folusz, młynotartak, tartak, kuźnie czy farbiarnia z maglem, prezentują procesy produkcji i pracę rzemieślników. Są tu też obiekty sakralne i użyteczności publicznej oraz mała architektura, a wszystko w otoczeniu pięknej przyrody tworzy układ przestrzenny o wyjątkowych walorach architektoniczno-przyrodniczych. Przykładem małej architektury dworskiej jest stojący przy wejściu do skansenu drewniany lamus plebański z bramą. Budynek gospodarczy pochodzi z XVIII wieku, ma pięterko z galeryjką i kryty jest gontem. Przylega do niego zadaszona brama wejściowa.