Na Orawie od wieków, ze względu na ubogą ziemię, bardzo popularna była uprawa lnu. Od XVIII wieku ludność na masową skalę zaczęła zajmować się płóciennictwem. Płótna te najczęściej przeznaczone były do sprzedaży handlarzom. Ci dostarczali gotowy towar do farbiarni, gdzie pokrywano je kolorowymi ornamentami. Tak przygotowanym płótnem handlowano następnie na targach węgierskich, a także poza granicami państwa austriackiego.

Farbiarnia w Orawce powstała najprawdopodobniej w XVIII wieku. Na początku XIX wieku nabył ją Jan Harbich, po którym obiekt przejął jego siostrzeniec Jan Klein. Farbiarnia Kleina, mimo konkurencji warsztatów w pobliskiej Jabłonce i Lipnicy, funkcjonowała nieźle. Największy jej rozkwit przypadł na lata 60. XIX wieku. Technologia opierała się na drukowaniu rozpostartego na kamiennych stołach nakrochmalonego i wymaglowanego płótna nieskomplikowanymi motywami roślinnymi, przy użyciu drewnianych klocków zanurzanych w roztartej i rozwodnionej farbie. W końcu XIX wieku, wobec upadku płóciennictwa na Orawie i konkurencji przemysłowych metod barwienia, Klein zamknął przedsiębiorstwo i wyjechał do Andrychowa, gdzie znalazł zatrudnienie jako doświadczony farbiarz. Na przełomie XIX i XX wieku działał tu zakład stolarski. Obecnie budynek nie jest użytkowany.