Jednym z założeń Teatru Witkacego było odkrywanie i nawiązywanie do niezwykle cennego dziedzictwa kulturowego Zakopanego. Sama siedziba Teatru – dawny Zakład Wodoleczniczy doktora Andrzeja Chramca – w czasach swej świetności w I połowie XX wieku był miejscem spotkań elity intelektualno-artystycznej. Wybór patrona nie był przypadkowy. Stanisław Ignacy Witkiewicz człowiek związany z Zakopanem, pojmujący teatr jako sztukę szczególną. To właśnie teoria Czystej Formy Witkacego, choć pojmowana niestereotypowo, miała duży wpływ na tworzone przedstawienia i atmosferę teatru, w którym prezentowane są rozmaite recitale, koncerty i spektakle. Teatr wskrzesza dawną tradycję Zakopanego, które u progu XX wieku tętniło życiem artystycznym, do którego przybywali najwybitniejsi artyści okresu Młodej Polski. Zakopiańska scena jest „domem Witkacego". A dużą część repertuaru stanowią jego utwory dramatyczne.

Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885–1939), pseudonim Witkacy, słynny pisarz, dramaturg, malarz, fotografik i filozof, tworzył w dwudziestoleciu międzywojennym, a część swojego życia związał z Zakopanem. Tego wszechstronnego artysty nie da się wstawić w żadne ramy, wyprzedzał on epokę swoimi dziełami. Często uważany był za skandalistę, żył osamotniony i niezrozumiany, dając początek artystycznej awangardzie w Polsce.

"Lepiej jednak skończyć w pięknym szaleństwie niż w szarej, nudnej banalności i marazmie."   Stanisław Ignacy Witkiewicz