Dwór wzniósł kasztelan sądecki Joachim Ocieski i prawdopodobnie pod koniec XVI wieku odbywały się w nim nabożeństwa arian przybyłych do Szerzyny z Lusławic. W XVIII wieku, być może po pożarze, staraniem Stefana Uniatyckiego powiększono go i nadbudowano drewniane piętro. Ostatni właściciel dworku na początku XX wieku dobudował zewnętrzne kamienne schody na piętro. W czasie II wojny światowej w podwójnym stropie na parterze ukrywano polską radiostację, dzięki której wykryto niemiecką kolumnę zdążającą na Gilową Górę, gdzie odbyła się jedna z największych okolicznych bitew z okupantem. W latach 1976–1980 dwór odrestaurowano i przebudowano, otynkowano też drewniane piętro. To piętrowy, renesansowo-barokowy dwór, murowany i otynkowany, kryty czterospadowym, blaszanym dachem. Od frontu wzdłuż całej fasady ciągnie się drewniany balkon-galeria, wsparty na pięciu potężnych, łukowych podcieniach. Wejście prowadzi przez piaskowcowy, renesansowy portal, w przejściach między pomieszczeniami zachowały się kamienne portale z XVI wieku, do piwnicy półkolisty. Piwnice i izby na parterze mają sklepienia kolebkowe i drewniane. Na piętrze w dużej sali zachowały się pozostałości kolorowego parkietu.