Spichlerz był zapleczem gospodarczym murowanego pałacu. W zespole znajdowały się również obora folwarczna z końca XVII wieku oraz dwa stawy rybne. Rekonstrukcję, renowację i rekompozycję budynku, będącego w zły stanie technicznym, podjęto po 2010 roku na podstawie zachowanej fotografii z 1915 roku.

To okazały, drewniany budynek wzniesiony w konstrukcji zrębowej z dachem krytym gontem, murowaną ścianą szczytową od strony południowej, jednokondygnacyjny i niepodpiwniczony, z niezagospodarowanym poddaszem. Odtworzono też balkon i pomieszczenia na strychu. Dziś największą wartość historyczną obiektu, oprócz samych ścian spichlerza, ma obramowanie otworu drzwiowego znajdującego się w północnej części elewacji frontowej, na którym widnieje napis – DIE 21 MAJI ANNO DOMINI 1756.

Budynek składa się z trzech izb i poddasza, w których zaaranżowano wystawy ukazujące życie dawnych mieszkańców regionu. Pierwsza izba regionalna zwana wiejską mieści kuchnia z piecem oraz komorę, w której zgromadzono przedmioty i sprzęty rolnicze oraz domowego użytku. W pomieszczeniu mieszczańskim czyli izbie paradnej znalazły się charakterystyczne dla niej sprzęty. Tu też odbywają się koncerty czy prelekcje. Trzecia izba to szynk czyli gospoda z barkiem oraz ławami i stołami. Na pięknie zaprojektowanym poddaszu znalazła się sala wystawowa – galeria, w której organizowane są wernisaże, wystawy artystów i twórców regionalnych. Przedmioty i sprzęty będące eksponatami muzealnymi bezinteresownie przekazali do spichlerza mieszkańcy gminy.

Dziś spichlerz tętni życiem, odbywają się w nim koncerty, prelekcje, wystawy, cykliczne spotkania i żywe lekcje historii.