Dzwonnica wybudowana w 1830 roku, to niska, zbudowana na planie kwadratu, czworościenna budowla o pionowych ścianach, przykryta ośmiobocznym, baniastym, gontowym hełmem, po latach pokrytym blachą. Dzwonnica ma konstrukcję słupową opartą na kamiennej podmurówce.

Dawniej dzwonnica stała przy drewnianej kaplicy wzniesionej w 1814 roku, później przy drewnianym kościele zbudowanym w 1835 roku z fundacji Teresy Radeckiej, trójnawowym, bazylikowym z dwiema kaplicami o charakterze transeptu, rozebranym w 1950 roku. Dziś sąsiaduje z eklektycznym, ceglanym kościołem Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, projektu Zdzisława Kupca, wybudowanym w latach 1949–1951. W jego trzynawowym, bazylikowym wnętrzu znajduje się kilka elementów z wyposażenia kościoła drewnianego. Należą do nich otoczony kultem obraz Matki Boskiej Zaborowskiej z XVII wieku o barokowym charakterze oraz płaskorzeźba Boga Ojca i figury świętych Piotra i Pawła.