Kiedy władze austriackie na początku XIX wieku zakazały dalszych pochówków na terenach przykościelnych, ówczesny właściciel Rabki - Julian Zubrzycki - przekazał parafii tereny na założenie nowego cmentarza. Nekropolia leży przy obecnej ulicy Orkana.

W pobliżu wejścia głównego na cmentarz znajduje się kaplica. Została wybudowana w stylu neogotyckim jako jednonawowa na rzucie prostokąta. Do jej wnętrza prowadzi ostrołukowy portal. Naroża ściany frontowej wieńczą neogotyckie spiczaste wieżyczki. Ściany boczne wzmacniają przypory, a w górnej części tuż pod dachem zdobi je prostokątny fryz. Na dwuspadowym, krytym gontem dachu, znajduje się wieżyczka na sygnaturkę. Niestety polichromia we wnętrzu kaplicy uległa zniszczeniu. Do dziś w kaplicy znajduje się płyta nagrobna Juliana Zubrzyckiego.

Julian Zubrzycki, syn właściciela rabczańskich dóbr, był ojcem uzdrowiska Rabka-Zdrój. W połowie XIX w. wiedział już o uzdrowiskach w Europie wykorzystujących właściwości słonej wody, marzył, by i rabczańskie źródła okazały się wartościowe. Zaproszona przez niego Komisja Balneologiczna Towarzystwa Naukowego Krakowskiego zbadała skład chemiczny solanek i wydała jej bardzo dobre opinie: okazało się, że stężenie jodu i bromu jest w rabczańskiej wodzie jednym z największych w Europie! Dało to zielone światło do otwarcia pierwszego zakładu kąpielowego i intensywnej rozbudowy tej podgórskiej wioski położonej ok. 70 km. od Krakowa.

Julianowi Zubrzyckiemu Rabka zawdzięcza sławę uzdrowiska dziecięcego. W 1889 na przekazanej przez niego ziemi wybudowano obiekty kolonii dla dzieci skrofulicznych (z gruźliczym zapaleniem węzłów chłonnych). Dało to początek dziecięcej specjalizacji.