Niewielki, drewniany kościółek stojący wśród starych lip, zbudowano na miejscu pustelni kameduły świętego Justa, który według legendy na przełomie IX i X wieku przybył z południa, może z klasztoru w Nitrze. Gdy wybrał życie eremity osiadł na wzgórzu w okolicach Tęgobo-rzy. Nie potwierdzają tego żadne współczesne mu zapiski, dopiero na przełomie XVI i XVII wieku spisano życiorys pustelnika na podstawie opowiadań okolicznych mieszkańców.
Pierwszy kościół zbudowany w 1083 roku został spalony w 1259 roku podczas najazdu Mongołów. Na jego miejscu około 1400 roku szlachcic Chebda z Rożnowa ufundował klasztor kanoników regularnych zwanych Markami i niewielki kościół, który w 1611 roku przejął i zniszczył arianin, dziedzic wsi Cyryl Chrząstowski. Obecny kościół wzniesiono w XVII wieku.
To świątynia konstrukcji zrębowej, oszalowana pionowymi deskami, jednonawowa, bezwieżowa. Składa się z krótkiej nawy, węższego, zamkniętego trójbocznie prezbiterium z małą zakrystią i niższą, obszerną, oszalowaną kruchtą konstrukcji słupowo-ramowej z 1871 roku, krytą dachem dwuspadowym z wieżyczką-sygnaturką z barokowym, blaszanym hełmem z latarnią. Nawę i prezbiterium kryje blaszany, dwuspadowy dach jednokalenicowy. W jego podcieniach widać ozdobne falbany. Na przedniej ścianie nawy umieszczono gołębnik.
Wnętrze kryją stropy płaskie. W barokowym ołtarzu z XVII wieku znajduje się cudowny obraz z XVII wieku Matki Boskiej Juściańskiej zwanej Matką Bożą Siewną, a nad nim obraz świętego Justa-Jodoka z 1677 roku w stylu ludowego baroku. Jest też gotycka rzeźba Matki Bożej z Dzieciątkiem z XV wieku i gotycka, kamienna chrzcielnica z herbami z XVI wieku oraz późno-barokowe z XVIII wieku: konfesjonał, ambona i ława.
Teren jest ogrodzony drewnianym płotem z bramami, obok stoi ołtarz polowy.