Parafię w Raciechowicach erygowano w XIII wieku, o czym pisał Jana Długosza w Liber Beneficiorum. Obecna, modrzewiowa świątynia, wybudowana w 1720 lub 1732 roku, jest trzecią na tym miejscu. W 1902 roku kościół przebudowano, przedłużono nawę, zamiast wieży postawiono kruchtę. Ostatni remont miał miejsce w 2004 roku.

To położony powyżej centrum wsi drewniany kościół konstrukcji zrębowej o rozczłonkowanej bryle, na podmurówce i oszalowany. Do prostokątnej nawy. z kruchtą słupowo-ramową z piętrem dzwonowym, przylega węższe, trójbocznie zamknięte prezbiterium z XVII wieku. Dach dwukalenicowy kryty gontem wieńczy wieżyczka-sygnaturka. Przy ścianie prezbiterium znajduje się drewniana kapliczka z krucyfiksem z XVIII wieku i piętrowa zakrystia ze skarbczykiem. Od strony północnej zachowała się część podcieni zwanych sobotami.

Stropy i ściany świątyni pokryta kwietna polichromia z lat 20. XX wieku. Wewnątrz można podziwiać rokokowe wyposażenie z 1779 roku. Autorem ołtarzy był najprawdopodobniej snycerz i rzeźbiarz Piotr Kornecki, pracujący także w Bochni, Zakliczynie i Gdowie. W ołtarzu głównym widać obrazy Matki Boskiej z Dzieciątkiem (Szkaplerznej) z XVI wieku oraz świętej Katarzyny Aleksandryjskiej. W ołtarzu bocznym znajdują się obrazy świętych Sebastiana i Jakuba. Na uwagę zasługują: rokokowa ambona, barokowa chrzcielnica i kropielnica z XVIII wieku oraz dwie drewniane kolumny z poprzedniej świątyni. Organy pochodzą z wytwórni w Szczyrzycu z 1887 roku.

Na terenie dawnego cmentarza, szachowały się epitafia dawnych właścicieli Raciechowic oraz płyta ołtarzowa ze znakiem krzyża, prawdopodobnie pochodząca z pierwszego kościoła z XIII wieku. Obok świątyni stoi wolnostojąca, drewniana dzwonnica.

Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej w Małopolsce