Pierwszy kościół stał na wzgórzu już w XIII wieku. Kolejną kamienną świątynię, w XVI wieku ufundowaną przez starostę dobczyckiego Sebastiana Lubomirskiego, zamknięto w 1790 roku z powodu złego stanu technicznego. Obecny kościół wybudował w latach 1828–1834 właściciel Dobczyc Jan Turnau, ukończył go jego syn Jakub. Do budowy wykorzystywano materiał uzyskany z rozbieranego zamku Dobczyckiego. Kościół konsekrowano w 1854 roku.

To świątynia klasycystyczna, murowana, jednonawowa z trójbocznie zamkniętym prezbiterium węższym od nawy i wieżą od zachodu.

Wyposażenie jest głównie późnoklasycystyczne z połowy XIX wieku. Jest tu pięć drewnianych ołtarzy, w tym główny i dwa boczne klasycystyczne z 1851 roku, dzieła Kajetana Domasiewicza z Nowego Sącza, który wykonał również ambonę. Cenne są stacje Męki Pańskiej z XVIII wieku, prospekt organowy i krzyż na kościelnej wieży. W prezbiterium znajduje się renesansowe, nagrobne epitafium dziecięce Sebastiana Lubomirskiego z 1594 roku, wykonane z białego marmuru. To prostokątna płyta w profilowanych ramach z płaskorzeźbą leżącego dziecka wspartego na trupiej czaszce, herbem Lubomirskich i łacińską inskrypcją. Do nowego kościoła przeniesiono kamienną chrzcielnicę i późnogotycką rzeźbioną Pietę.

W pobliżu świątyni stoi trójarkadowa dzwonnica z XIX wieku z trzema dzwonami, najstarszym, gotyckim odlanym w 1504 roku. Pozostałe dwa zostały odlane w 1975 roku w odlewni braci Felczyńskich w Przemyślu. Wśród drzew rośnie stara lipa, według legendy zasadzona w dniu zwycięstwa Jana III Sobieskiego pod Wiedniem.