Kościół powstał na początku XIX wieku. Wcześniej na tarnawskim wzgórzu stał drewniany kościółek wybudowany w XV wieku, który początkowo był także zborem kalwińskim.

Ponieważ do 1576 roku właścicielem okolicznych ziem był Joachim Lubomirski, to on zamienił drewniany kościółek z 1440 roku w zbór kalwiński w roku 1560. Joachim Lubomirski był pierwszym przedstawicielem rodziny, który przeszedł na kalwinizm i wytrwał przy zborze do śmierci. Kościół ponownie konsekrował biskup sufragan krakowski w 1628 roku.

W miejsce drewnianego kościoła, w 1803 roku wybudowano murowany, jednonawowy z sąsiadującą z nim murowaną dzwonnicą. W 1826 roku konsekrował go biskup tyniecki Grzegorz Tomasz. W 1856 roku kowal Jan Taboła ofiarował do świątyni niezachowany do dziś obraz Najświętszej Marii Panny. Zasłużony dla historii kościoła był ksiądz proboszcz Józef Kmiecik, który wybudował plebanię, odnowił kościół i zmienił jego dach na blaszany. Dziś świątynia ma wystrój z czasów niedawnego remontu.

Najstarszymi zabytkami w kościele świadczącymi o bogatej historii są gotycko-renesansowa chrzcielnica z XVI wieku oraz renesansowa płyta nagrobna z płaskorzeźbą Joachima Lubomirskiego pochowanego w kościele w 1570 roku. Na płycie przedstawiono zmarłego jako śpiącego rycerza w zbroi. Co ciekawe, tablica inskrypcyjna przekazująca informację w języku łacińskim o pochowanym od dziesięcioleci znajduje się w budynku gospodarczym przy kościele. Zdemontowana została także górna część nagrobka informująca o kalwińskim wyznaniu zmarłego.