Pierwszy, drewniany kościół z 1277 roku spłonął podczas najazdu szwedzkiego w XVII wieku. Obecny z 1764 roku powiększono w 1913 roku według projektu Zygmunta Hendla.

To barokowy kościół konstrukcji zrębowej, trójnawowy, oszalowany z figurą Chrystusa na fasadzie. W 1913 roku o około 7 metrów wydłużono węższe od nawy prezbiterium zamkniętego trójbocznie, a nawę z zewnątrz obudowano otwartymi, bogato rzeźbionymi sobotami wspartymi na profilowanych słupach. Do prezbiterium, dobudowano zakrystię i skarbiec. Nawę i prezbiterium kryją dachy dwuspadowe, pierwotnie kryte gontem, obecnie miedzianą blachą, dach nad nawą wieńczy barokowa wieżyczka z sygnaturką. Drzwi zdobią stare, ozdobne okucia w typie gotyckim. Obok stoi murowana dzwonnica z 1913 roku z trzema dzwonami fundacji parafian z lat 20. XX wieku.

Prezbiterium i nawę główną kryją stropy płaskie, wsparte na słupach, z kolebkowymi odcinkami po bokach. Ściany i sufity w 1913 roku ozdobiono figuralno-ornamentalną polichromią o motywach nawiązujących do sztuki młodopolskiej. Cenne są barokowo-rokokowe ołtarze z drugiej połowy XVIII wieku, dwa boczne oraz główny z barokowym obrazem świętego Mikołaja. W klasycystycznym ołtarzu z XIX wieku znajduje się barokowy obraz świętej Anny z 1769 roku. Poza tym są tu: barokowa, kamienna chrzcielnica z XVIII wieku w kształcie kielichu z drewnianą pokrywą w kształcie korony, marmurowa kropielnica z XVII wieku z emblematem karmelitów, rokokowa ambona z wizerunkami Ewangelistów i obrazem świętego Jana Chrzciciela z 1766 roku oraz rokokowa rzeźbiona grupa Ukrzyżowania na belce tęczowej, a także chór z parapetem i prospektem organowym z późnobarokowymi organami.