Facebook link
Jesteś tutaj:
Powrót

Szkoła Przemysłu Drzewnego Zakopane

Szkoła Przemysłu Drzewnego Zakopane

Po prawej płot i dalej zabudowania. Na wprost za dużym, betonowym placem, zabytkowy, jednopiętrowy, trójdzielny budynek z ciemnego drewna. Przy nim krzewy. Po środku po schodkach oszklona weranda i nad nią balkon z oknami. Wyżej jaskółka z wieżyczką na dachu pokrytym gontem. Po lewej tablica informacyjna i drzewo. Po prawej w oddali zalesione wzgórza. Nad budynkiem pogodne niebo.

ul. Kościeliska 35, 34-500 Zakopane Region turystyczny: Tatry i Podhale

tel. +48 182012463
Absolwentami tej szkoły było wielu wybitnych rzeźbiarzy i meblarzy. Współczesnym jej kontynuatorem jest Zespół Szkół Budowlanych imienia doktora Władysława Matlakowskiego, znajdujący się w budynku przy Krupówkach, oraz Zespół Szkół Plastycznych imienia Antoniego Kenara przy ulicy Kościeliskiej.

Nieopodal gmachu głównego Muzeum Tatrzańskiego stoi okazały drewniany budynek z 1883 roku, od początku związany ze szkolnictwem. Powstał jako gmach Szkoły Snycerskiej, która miała wspierać rozwój uzdolnionej ludności góralskiej oraz lokalny przemysł. Do końca XIX wieku szkoła propagowała i w architekturze i w zdobnictwie wzorce tyrolskie - ówczesny standard europejski tak dobrze zaznaczony w zabytkowej architekturze drewnianej Szczawnicy i Krynicy. Wpływ na to mieli węgierscy dyrektorzy szkoły. Dorobek miejscowej sztuki ludowej doceniony został przez szkołę dopiero w roku 1901, kiedy jej dyrektorem został Polak – Stanisław Barabasz, pierwszy polski narciarz, propagator tak zwanego stylu zakopiańskiego przychylny działalności Stanisława Witkiewicza.

W roku 1918 szkoła została przemianowana na Państwową Szkołę Przemysłu Drzewnego. W latach dwudziestych XX wieku z wielkim sukcesem kierował nią architekt, rzeźbiarz Karol Stryjeński. Szkoła została rozbudowana, a prace jej uczniów osiągały wysoki poziom artystyczny, czego dowodem były liczne nagrody na Wystawie Sztuk Dekoracyjnych w Paryżu w roku 1925, w tym Grand Prix dla rzeźbiarza Jana Szczepkowskiego, autora „Kapliczki polskiej”. W latach powojennych szkoła podzieliła się. Część, związana z rzeźbą wyodrębniła się pod egidą Ministerstwa Kultury i Sztuki jako Liceum Sztuk Plastycznych. W 1954 roku dzięki przyłączeniu do liceum oddziału stolarstwa i lutnictwa szkoła przejęła budynek "Strug". W 1956 roku szkoła zyskała dodatkowo willę Marilor przy ulicy Kościuszki, gdzie funkcjonowała przez prawie 40 lat. W 1996 rokuLiceum przeniosło się dobudynku "Strug" przy ulicy Kościeliskiej, a w mieszczącej się w budynku galerii prezentowane są prace pedagogów i uczniów, a także artystów z całej Polski. Od 2002 roku placówka nosiła nazwę Zespołu Szkół Plastycznych imienia Antoniego Kenara w Zakopanem. W roku 2007 uruchomiono nową czwartą specjalizację artystyczną: Projektowanie Graficzne. Do 2021 roku szkoła kształciła uczniów w czterech specjalizacjach: snycerstwo, meblarstwo artystyczne, lutnictwo artystyczne, projektowanie graficzne. Specjalizacja lutnicza Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara  jest jedynym tego typu kierunkiem w liceach plastycznych w Polsce.

W latach 2021-2022 budynek głównej siedziby Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych imienia Antoniego Kenara przy ulicy Kościeliskiej 35 w ramach termomodernizacji przeszedł gruntowny remont.  


Powiązane treści