Budynek odbudowano na początku XIX wieku. W 1924 roku dwór będący już w posiadaniu rodziny Domańskich strawił pożar. Obecny wygląd rezydencja zawdzięcza kompletnej przebudowie z 1925 roku dokonanej przez Karola Gustawa Domańskiego, inżyniera górnika. Po podróżach do Włoch i Egiptu, na jego zlecenie architekt Leon Wilmann zaprojektował budowę dworu na podstawie szkiców renesansowych willi. To jednopiętrowy budynek wzniesiono na planie prostokąta, z wejściem dwubiegowymi schodami na trasa przed portykiem wspartym na czterech arkadach i ryzalitami od południa. Na parterze znajduje się salon z kominkiem. Z holu na piętro prowadzą drewniane schody oświetlone witrażem. Na piętrze znajduje się sypialnia i strych, a na szczycie zachodniej wieży pokój. Willa ma nieregularną bryłę, co podkreślają podziały okien, sztukaterie, zrobienia i narożne wykusze-wieżyczki. Wnętrze zachowało wygląd i wyposażenie z lat 20. XX wieku, w tym łazienkę i jadalnię w stylu zakopiańskim zaprojektowaną przez Stanisława Witkiewicza. Niespotykaną Sypialnię Egipską wykonano we Lwowie na podstawie rysunków Karola Domańskiego, przywiezionych z podróży do Egiptu. Willę otacza, położony nad Krzeszówką, park krajobrazowy z przełomu XIX i XX wieku i sad, do podjazdu prowadzi aleja lipowa. Obok zachowały się murowana stajnia i wozownia z 1925 roku zdobione attyką oraz dom ogrodnika. Trawnik przed frontem od wyższego tarasu oddziela kamienny murek z balustradą i wazonami. Ogród na niższym tarasie podzielony jest na kwatery. W parku zachował się stary basen w kształcie kwadratu. Obecnie w willi organizowane są przyjęcia okolicznościowe, konferencje i wystawy.