Budowla zrębowa, pierwotnie z izbicową wieżą, przerobiona została w XVIII wieku, a w latach 1913–1916 przedłużona o murowaną część nawy i wieżę. Świątynia została przeniesiona w obecne miejsce obok dworku Jana Matejki i odbudowana w latach 1984–1997, przy czym całkowicie zrekonstruowano więźbę dachową i zakrystię. Do kościoła dobudowano nową wieżę, konserwacji poddano polichromię z I połowy XVII wieku oraz ołtarze i ambonę. Na szczególną uwagę wewnątrz kościoła zasługuje kompozycja Sąd Ostateczny i postać świętego Krzysztofa.

Obiekt znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej. 

Ciekawa jest historia samych Krzesławic. Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z XII wieku. Nazwa Krzesławic wywodzi się od imienia Krzesława i jego potomków. Zapiski kronikarskie z 1232 roku odnotowują pierwotną nazwę Krzesławic jako "Creslauiz". Od XIII do XVII wieku niemal nieprzerwanie Krzesławice należały do klasztoru Bożogrobców w Miechowie. Do 1951 roku były odrębną wsią, włączoną następnie do Nowej Huty w okresie budowy kombinatu metalurgicznego.