Kościół wzniesiono w latach 1844–1854, z fundacji Leopolda Henryka Bondy, Edwarda Somolaka i Józefa Milewskiego, według projektu P. Neutitscheina i A. Wandruschka z Wiednia. Według legendy świątynia miała stać gdzie indziej, ale koń wożący materiały budowlane zawoził je na obecne miejsce.

To świątynia jednonawowa, murowana i otynkowana, wzniesiona na planie krzyża łacińskiego, z kaplicami w ramionach. Fasadę dzielą pilastry, między nimi w półkolistych wnękach umieszczono wejście główne, a po bokach rzeźby świętych. Czworokątna wieża wtopiona jest w korpus, ujęta w narożnikach pilastrami, kryta ostrosłupowym dachem hełmowym. Dach nad nawą dwuspadowy z wieżyczką na sygnaturkę, w 1997 roku pokryto miedzianą blachą. Prezbiterium zamknięte prostą ścianą ma szerokość nawy.

Wnętrze kryją sklepienia żaglaste oparte na gurtach. Polichromię w latach 2003–2005 wykonali: Władysław Badowski, Aleksander Trojkowicz i Adam Witkowski. Najstarsze witraże powstały w 1921 roku w krakowskim Zakładzie Witrażów Żeleńskiego.

W późnobarokowym ołtarzu głównym, drewnianym z XVIII wieku, znajduje się obraz Trójcy Świętej z 1874 roku, poza tym złocone rzeźby i kolumny, tabernakulum, statua Matki Bożej Niepokalanej i obraz świętego Leopolda trzymającego w dłoni budynek świątyni, namalowany prawdopodobnie na cześć fundatora. Cztery boczne ołtarze są barokowo-klasycystyczne i pochodzą z drugiej połowy XIX wieku. W jednym z nich znajduje się cudowny obraz Oblicza Chrystusa w cierniowej koronie, nawiązujący do odbicia Jezusowej Twarzy na chuście świętej Weroniki, przypuszczalnie namalowany w latach 1687 lub 1691. Obraz w złym stanie konserwowano w 2007 roku.

Drewnianą barokowo-klasycystyczną ambonę wykonano w XVIII wieku, pokrywę marmurowej, barokowej chrzcielnicy z XVII wieku, zdobi rzeźbiona grupa Chrztu w Jordanie z połowy XIX wieku, kamienna kropielnica pochodzi z XVI lub XVII wieku. Cenne obrazy to: Matka Boża z Dzieciątkiem w haftowanej sukience z XVIII wieku oraz wczesnobarokowy, rytowany w kamieniu i namalowany święty Józef z Dzieciątkiem z XVII wieku. Dwa krucyfiksy, barokowy i późnobarokowy wykonano w XVII i XVIII wieku. Stacje Drogi Krzyżowej namalowano w 1860 roku. Cztery dzwony pochodzą z Odlewni dzwonów Schwabe w Białej z 1946 roku.

Żelazne ogrodzenie na kamiennym fundamencie z 1928 roku, odnowiono w 2001 roku.